Zbiorowa wystawa przygotowana przez Instytut Fotograficznych Technik Szlachetnych 
Stara Galeria Związku Polskich Artystów Fotografików, Plac Zamkowy 8, Warszawa 
Wernisaż w czwartek 14 stycznia o godz. 18:00, ekspozycja do 23 stycznia 2016 
Kuratorzy: Łukasz Gietka, Greg Ostrowski
Organizatorzy: Okręg Warszawski ZPAF, Studium Fotografii ZPAF

Współczesny przegląd fotograficznych technik alternatywnych i archaicznych
Autorzy prezentowanych prac:
Massimo Attardi (Włochy), Martina Biccheri (Włochy), Misha Burlatsky (Rosja), Tomasz Dembny, Marek Gardulski (ZPAF), Grzegorz Gorczyński (ZPAF), Milos Kral (Słowacja), Roman Krawczenko (Ukraina), Piotr Kwasiżur, Ewa Kutylak, Dariusz Kwiatkowski, Lech Lipiec (ZPAF), Janusz Marynowski, Roman Michalik, Aleksander Mitka, Renata Młynarczyk, Tomasz Mościcki (ZPAF), Greg Ostrowski, Robert Pawłowski, Maciej Plewiński (ZPAF), Konrad Pollesch (ZPAF), Krzysztof Pruszkowski (ZPAF), Andrzej Pytliński, Janusz Sochacki, Marcin Stępień, Marcin Szwaczko, Ricky Tomar (Indie), Wiesław Szymaniak, Carina Wachsmann (Niemcy), Zbigniew Wielgosz (ZPAF), Andrzej Wiktor (ZPAF), Maciej Wojtak, Renata Zarzyka.

Wystawa zatytułowana "Współczesny przegląd fotograficznych technik alternatywnych i archaicznych" prezentuje serię oryginalnych, unikatowych prace polskich i zagranicznych fotografów, wykonanych według XIX-wiecznych receptur fotograficznych.
Ekspozycja, oprócz walorów artystycznych, posiada niewątpliwy walor edukacyjny.
Po pierwsze - walor edukacji historycznej, nawiązując wprost do spuścizny polskich i zagranicznych fotografików XIX i początków XX wieku, a po drugie - walor poznawczy w zakresie odkrywania na nowo, kontynuowania i zachowania dawnych, tradycyjnych metod fotograficznych, polegających na własnoręcznym tworzeniu unikatowych, niepowtarzalnych dzieł na granicy grafiki warsztatowej i fotografii.
Wśród zaprezentowanych na wystawie prac znajdują się zarówno obrazy fotograficzne, będące swego rodzaju kontynuacją dawnego nurtu w sztuce fotograficznej, zwanego piktorializmem, jak też prace ukazujące nowatorskie podejście do fotografii artystycznej.
Zaprezentowane prace wykonane są w technikach alternatywnych w stosunku do powszechnych dzisiaj wydruków z drukarek atramentowych i ploterów, a są to między innymi takie techniki dawne, jak mokry kolodion, guma dwuchromianowa, palladium, ortone, cyjanotypia, brąz Vandyke, kalitypia, światłodruk, heliografia, diaguma, a także technika olejowa, bromolejowa i litowa oraz klasyczna technika srebrowa.
Wspólną cechą wszystkich wymienionych technik jest konieczność użycia do kopiowania z użyciem światła słonecznego stosunkowo dużego formatu negatywów czarno-białych. Warto wspomnieć, że w przypadku pewnej części eksponowanych na wystawie prac negatyw uzyskany został przy zastosowaniu wielkoformatowych kamer miechowych, zaś spora część wykonana jest dzięki nowoczesnej technologii, a źródłem obrazu jest plik cyfrowy lub skan.
Tym samym przed zdjęciami wykonanymi przy pomocy najnowocześniejszej techniki cyfrowej otwierają się niespodziewanie szerokie możliwości. Pozwala ona bowiem na uzyskiwanie unikatowych odbitek w technikach alternatywnych, dodając im bezsprzecznych walorów niepowtarzalności, jakie cechuje własnoręcznie przygotowane podłoże z indywidualnie sporządzoną i naniesioną emulsją światłoczułą, bazującą na różnych odczynnikach chemicznych i pigmentach.

Wystawa jest zapowiedzią cykli edukacyjnych w zakresie prezentowanych technik.

Leszek Szurkowski / Ryszard Tabaka:Incidental & Accidental. Między Determinacją a Przypadkiem 
Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim, ul. Parkowa 1 
Wernisaż w sobotę 23 stycznia o godz. 18:00, ekspozycja do 31 marca 2016 
Koncert Kwartetu Śląskiego - wstęp biletowany. Otwarte spotkanie z autorami w niedzielę.

W Centrum Kultury Śląskiej gościć będzie niezwykła wystawa fotograficzna
– „Incidental & Accidental. Między Determinacją a Przypadkiem”.
Oto bowiem po raz pierwszy od około 35 lat pokażą wspólnie swoje prace członkowie działającego w latach 70. wrocławskiego seminarium FOTO MEDIUM ART: Leszek Szurkowski oraz Ryszard Tabaka.
Manifesty FMA lokowały jego twórców w tradycji sztuki konceptualnej. Artyści starali się za pomocą metod artystycznych znaleźć najprostsze elementy warunkujące dzieło sztuki, posiłkując się teoriami z zakresu nauki. W przeciwieństwie jednak do innych tendencji postkonceptualistycznych, w obrębie zainteresowań tej grupy znalazła się technologiczna analiza zdjęcia oraz jego percepcja w umyśle odbiorcy. Wszyscy trzej twórcy rozpoczynali swoją działalność w dobie fotografii „analogowej” i ich ówczesne eksperymenty oraz efekty tychże eksperymentów są właśnie z tym medium i jego technicznymi restrykcjami ścisłe związane. Przejście do fotografii cyfrowej jest przejściem - zresztą dla wszystkich użytkowników tego medium - absolutnie przełomowym.
Następnym celem tejże wystawy będzie więc pokazanie, jaki jest efekt poruszania się tych artystów fotografii w owych odmiennych technologicznie warunkach oraz sposobu korzystania z tych nowych możliwości.
To wystawowe przedsięwzięcie zawiera również aspekt historyczny (w zrozumieniu wycinka polskiej historii sztuki współczesnej. Kulik, Szurkowski i Tabaka przerwali – przez opuszczenie kraju w roku 1981 – prace w Seminarium Foto Medium Art, kontynuując w różny sposób rozważania w ramach innego kulturowego, ale i zawodowego kontekstu. Każdy z nich (Kulik w Niemczech, Szurkowski w Kandzie i Tabaka w Australii) w specyficzny dla siebie sposób, adaptując się w nowym środowisku do nowych warunków, kontynuował wcześniejsze zainteresowania, wznawiając wcześniejsze eksperymenty i związane z nimi rozważania.
Próba skonfrontowanie rezultatów tych rozważań po tak wielu latach będzie kolejnym celem planowanej wystawy. Więcej informacji na odrębnej stronie I&A Exhibition Centrum Kultury Śląskiej w Nakle.
Autorzy przybywają do Pałacu w Nakle Śląskim z Australii (Tabaka) i Kanady lub Warszawy (Szurkowski), aby skonfrontować swoje współczesne osiągnięcia i rezultaty artystycznej pracy w jakże odmiennych kontekstach zawodowych i kulturowych.
Poniżej wizualizacje, które przybliżają rozmach tej ekspozycji:

Wernisaż odbędzie się 23 stycznia o godz. 18.00, a uświetni go koncert Kwartetu Śląskiego.
Wstęp na imprezę będzie możliwy tylko z biletem w cenie 30 zł. Bilet można kupić bezpośrednio w kasie Centrum Kultury Śląskiej w dniach wtorek - niedziela, w godzinach otwarcia, albo poprzez wpłatę na konto: mBank 22 1140 1078 0000 4067 6900 1002 z dopiskiem "I&A"
Prosimy upewniać się telefonicznie o dostępności miejsc: 724 283 534
Po wernisażu wystawy „Incidental & Accidental”, w niedzielę 24 stycznia o godz. 11:30
odbędzie się otwarte spotkanie z Leszkiem Szurkowskim i Ryszardem Tabaką,
na które organizatorzy sedecznie zapraszają!
Główny sponsor imprezy: O&S Computersoft, Radzionków. Partner: Hotel "Opera”, Tarnowskie Góry.

Leszek Szurkowski (ur. 1949) Zajmuje się fotografią, multimediami, projektowaniem książek. Od 1972 członek ZPAF. Członek Seminarium Foto-Medium-Art.
Brał udział w sympozjach, seminariach i wystawach tej grupy współpracując z Ireneuszem Kulikiem i Ryszardem Tabaką. Doktor habilitowany w zakresie fotografii i multimediów.
W latach 1992-2003 profesor wizytujący na ASP w Poznaniu.
Profesor w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. W latach 80. wyemigrował do Kanady, gdzie otworzył własne studio projektowania graficznego i fotografii. Gościnnie wykłada w Nowym Jorku, Tokio, Toronto. Uczestniczył w ponad 150 wystawach zbiorowych w kraju i za granica. Zrealizował ponad 50 indywidualnych wystaw m. in. w Kandzie USA, Japonii i wielu krajach Europy. Prace drukowane między innymi w „Graphis Photo”, „Communication Arts Magazine”, „Graphic Excellence USA”, „Studio Magazine”, „Masters of Photography”, „APA Awards Book”, „How”, „Applied Arts” and „Photo District News”. Więcej na stronie Les Szurkowski Studio 

Ryszard Tabaka (ur. 1948) Członek wrocławskiej grupy Seminarium „Foto-Medium- Art”.
Od połowy lat 70. współpracował z Ireneuszem Kulikiem i Leszkiem Szurkowskim. W ramach działalności w grupie
Foto-Medium-Art zorganizowali wystawę i sympozjum „Stany graniczne fotografii” (1977) udział w tej akcji wzięło 28 artystów z całej Polski m. in. Zbigniew Dłubak, Natalia LL, Józef Robakowski). Wspólnie również z I. Kulikiem organizował w Katowicach warsztaty fotograficzne i spotkania; przy galerii ZPAF Okręgu Śląskiego utworzyli „Galerię 2”, w której miały miejsce różne wystawy m. in. „Czerń i Biel” oraz „Od zera do nieskończoności, od nieskończoności do zera” (1980).
W 1980 Tabaka spalił większość swoich negatywów i fotografii, a następnie wyemigrował do Australii. W Sydney zajmuje się działalnością wydawniczą i fotograficzną.
Więcej na stronie ID Studio 

Dotarła do nas smutna wiadomość, że 12 stycznia 2016 roku zmarl nagle Zbigniew Wielgosz 
Członek Okręgu Wielkopolskiego ZPAF od 2009 roku, 
ceniony artysta, mistrz i popularyzator szlachetnych technik fotograficznych

Zbigniew Wielgosz (1953-2016)
Absolwent Politechniki Poznańskiej, członek Związku Polskich Artystów Fotografików.
Zajmował się aktywnie fotografią reklamową i fotografią artystyczną w szlachetnych technikach fotograficznych (guma, papiery solne, cyjanotypia i anthotypia).
Fotografował od przeszło trzydziestu lat. Początkowo pasjonował się fotografią reporterską, ostatnio zawodowo zajmował się fotografią reklamową współpracując z agencjami reklamowymi, fotograficznymi i wydawnictwami. Fotografia cyfrowa umożliwiająca natychmiastową poprawę wykonanego zdjęcia i perfekcyjną reprodukcję, skłoniła go do poszukiwań i eksperymentów w zapomnianych technikach fotograficznych.
Ostatnie lata to intensywna praca w najtrudniejszej fotograficznej technice szlachetnej tzw. gumie. Po początkowym okresie nawiązywania do tradycji fotografii piktorialnej, w swoich najnowszych pracach, poprzez radykalną ingerencję w strukturę obrazu osiągał zaskakujące, nieoczekiwane efekty. Już na etapie pomysłu zakładał, że ostateczny efekt będzie wynikiem kreatywnego, spontanicznego, nieprzewidywalnego do końca działania. Otrzymane obrazy cechuje unikatowy, niepowtarzalny charakter.

Przez lata prowadził internetową galerię fotograficznych technik szlachetnych 
oraz autorski blog Fotografia alternatywna 

... czyli wszystko to co nie jest od początku do końca wykonane cyfrowo.
Alternatywnie czyli to co niekonwencjonalne w technice fotografii, a więc ręczne pokrywanie papierów emulsją srebrową, fotografia otworkowa, transfer polaroidowy, mokry kolodion, techniki szlachetne, anthotypia, ambrotypia i wiele innych
jeszcze nie wymyślonych sposobów ucieczki od codziennej fotografii.
Zapraszam Zbigniew Wielgosz

Uczestnik wystaw fotograficznych w kraju i za granicą:
- indywidualna wystawa fotograficzna „Święta góra Grabarka”, Poznań 1987, Piła 1988;
- zdjęcia w fototece PTF - brązowy medal PFSF na Forum Sztuki Fotograficznej 1987;
- wystawa zbiorowa - Międzynarodowy Konkurs Spółdzielni Fotograficznych - Budapeszt 1987;
- wystawa zbiorowa Photo Art Heidelberg, 1988;
- srebrny medal (fototeka PTF) International Photo-Town-Cup Offenburg 1988;
- wystawa zbiorowa Salon Zaproszonych, Łódz 1988;
- wystawa zbiorowa PTF – Strasbourg 1988;
- wystawa zbiorowa PTF – Charków 1988;
- Ogólnopolski konkurs „Zestaw autorski”, wystawa  w „Galerii pod Baranami”, Kraków 1988;
- wystawa zbiorowa „Zamek w Kórniku dawniej i dziś” Poczdam, Galeria Wieżowa / Sanssouci 2006;
- wystawa „Dylematy najnowszego piktorializmu polskiego” Muzeum Regionalne w Chojnowie 2007;
- wystawa indywidualna „Techniki szlachetne w fotografii - Guma” Galeria Pryzmat w Szprotawie 2007;
- wystawa  „Alternatives 2008”, Quay School Of Arts Gallery, Whanganui, Nowa Zelandia 2008;
- Grand Prix Remis 2009 - 17. Biennale fotografii w tech. fotograficznych i cyfrowym przetwarzaniu obrazu;
- wystawa VI Biennale fotografii cz-b „Postać ludzka w pejzażu” - Muz. Regionalne w Radomsku, 2009;
- wystawa zbiorowa „Szlachetna Inicjatywa” Galeria Obok ZPAF Warszawa 2009;
- wystawa indywidualna “Fotograficzna akwarela-guma” Ostrowskie Centrum Kultury - Galeria Pik, 2010;
- wystawa zbiorowa „Wobec Miejsca i Czasu... II” Ratusz we Wrocławiu, 2010,
  Galeria Fotografii MCK - Ostrowiec Świętokrzyski, 2011, Galeria Atelier-Chełm, 2011,
  Galeria ZPAF Katowice, 2011, Galeria Miejskiej Biblioteki Publicznej - Opole 2011;
- wystawa zbiorowa „Szlachetny kolektyw/Edles Kollektiv” Muzeum-Zamek Górków w Szamotułach 2011;
- wystawa zbiorowa „Wobec Miejsca i Czasu... III - Tożsamość Subiektywna” Galeria - Zamek - Książ, 2011,
  Galeria Sztuki Współczesnej - Brzeg, 2012
i wiele kolejnych w ostatnich latach...

Pomysłodawca i kurator międzynarodowego spotkania i wystawy “Szlachetny kolektyw / Edles Kollektiv” Muzeum-Zamek Górków w Szamotułach 2011. Prowadził wykłady i warsztaty z fotograficznych technik szlachetnych.
Autor albumu fotograficznego „Wielkopolski Park Etnograficzny”, nagrodzonego „Izabellą 2003” w kategorii “Wydawnictwa” na Wydarzenie Muzealne Roku w Wielkopolsce. Publikował zdjęcia w wydawnictwach książkowych i prasie, wiele jego prac znalazło się w kolekcjach prywatnych.

Pierwszy w Polsce kompleksowy projekt, którego celem jest wsparcie 
najbardziej utalentowanych, wschodzących polskich fotografów. 
Organizator: doc! photo magazine & contra doc! 
Termin zgłoszeń upływa 29 lutego 2016

W DEBUTS mogą wziąć udział fotografowie, którzy zadebiutowali w ściśle wyznaczonym przez organizatorów czasie. Debiutem może być pierwsza autorska publikacja w mediach, pierwsza wystawa (zbiorowa lub indywidualna) lub ukończenie szkoły fotograficznej bądź kierunku fotograficznego. W tym roku ramy czasowe debiutu zostały wyznaczone na okres od 1 stycznia 2013 do 31 grudnia 2015 roku.
Wzorem poprzednich edycji, aby wziąć udział w DEBUTS należy zgłosić ośmiozdjęciowe portfolio.
Do tego należy dołączyć kilka informacji o jego autorze - ich szczegółowy wykaz znajduje się w sekcji DEBUTS na stronie www.docphotomagazine.com.
Pod tym samym adresem znajdują się także wszystkie zasady udziału w DEBUTS.
Nadesłane portfolia zostaną poddane ocenie przez międzynarodowe jury w składzie:
• Petra Leene (Holandia, USA) - założycielka i właścicielka Amstel Gallery z siedzibami w Amsterdamie
   i Nowym Jorku
• Grzegorz Kosmala (Polska) - pomysłodawca DEBUTS, redaktor naczelny “doc! photo magazine”
   i “contra doc! ”
• Calin Kruze (Niemcy) - wydawca magazynu “dienacht” oraz właściciel wydawnictwa dienacht Publishing
• Mads Nissen (Dania) - członek agencji Panos Pictures, laureat nagrody World Press Photo
   of the Year 2014
• Moshe Rosenzveig (Australia) - dyrektor Head On Photo Festival, czołowego festiwalu fotograficznego
   w Australii, członek komitetu nominacyjnego Joop Swart Masterclass

Laureatów trzeciej edycji DEBUTS poznamy na wystawie towarzyszącej
Międzynarodowemu Festiwalowi Fotograficznemu FOTOFESTIWAL w Łodzi.
Na wystawie zaprezentowany będzie także album z nagrodzonymi portfoliami.

Zgłoszenia (w formie pliku. zip lub. rar) można nadsyłać na adres debuts@docphotomagazine.com
do 29 lutego 2016 do godz. 23:59 
doc! photo magazine na Facebooku 

Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Sandomierzu, Rynek 11 
Wernisaż w piątek, 15 stycznia, o godz. 17:00, ekspozycja do 7 lutego 2016 
Wernisażowi towarzyszy spotkanie z autorem

Krajobraz minimalny - to zbiór obrazów będących według autora pretekstem do uruchomienia
w naszej świadomości zapisanych w pamięci emocji i archetypów związanych z percepcją krajobrazu.
Krajobraz – jako istotny element naszej rzeczywistości wyzwala w nas emocje: poczucie piękna, radość, zadumę, tęsknotę za utraconym rajem, itp. Widok elementów utrwalanych w zbiorowej świadomości człowieka przez setki lat jest sygnałem do uruchomienia odczuć, wspomnień i wyobrażeń. Zespół minimalnych fragmentów krajobrazu: poziomej linii horyzontu, pionowych linii drzew, sinusoidy czy paraboli pofałdowania płaszczyzny terenu - poprzez ich wielokrotność i zachodzące między nimi napięcia – staje się kodem.
Opaliński, zajmując się od lat projektowaniem graficznym i prowadząc badania dotyczące wpływu grafiki na percepcję komunikatu wizualnego, sformułował teorię, że o emocjonalności obrazu decydują składniki elementarne (‘minimalne’): proporcje zawartości pionów i poziomów czy kształtów agresywnych i łagodnych. „Trzy pionowe kreski - płaczesz, trzy długie poziomy - zasypiasz. Podobnie z krajobrazem: długi poziom i kilka krótkich pionów - mózg wysyła nam sygnał: ‘Drzewa’; pozioma sinusoida - mózg podpowiada: ‘Góry’.” Autor posługuje się specyficzną techniką fotografowania, wielokrotnie naświetlając pojedynczą klatkę cyfrowego negatywu uzyskuje znakomity efekt artystyczny.
Jak pisze prof. Waldemar Jama w komentarzu wystawy: Obserwujemy tu powrót do form elementarnych. W efekcie powstaje wręcz abstrakcja, która jest oddzielnym światem form. Duch i materia - ich zmagania, są obecne w tych pracach.
W rzeczywistości, większość prac, to fotografowane z bliskiej odległości fragmenty kamieni lub ziemi. Czasem sypiący się, podrapany tynk na ścianie, pojedyncza gałąź, lub kępka trawy, które imitują np. rozległą panoramę lasu. Być może nasza przyszłość to takie właśnie imitacje - namiastka i pretekst do wspominania krajobrazu naturalnego, który zanika w zastraszającym tempie.

Paweł Opaliński - Absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi – dyplom z wyróżnieniem w pracowni projektowania grafiki wydawniczej. Doktorat w łódzkiej ASP w 2011 roku.
Autor kampanii reklamowych i projektów graficznych wielu publikacji – w tym kilkunastu layoutów prasowych; ilustrator i fotografik.
Członek ZPAF od 2008 roku, za twórczość fotograficzną otrzymał szereg nagród i wyróżnień, w tym: dziesięciokrotnie wyróżnienia honorowe International Photo Awards (Photographer of the Year) USA, Monochrome Awards / UK, Paris Photography Prize oraz dwukrotnie Grand Prix konkursu im. Jana Sunderlanda, Grand Prix Biennale Fotografii Górskiej i Grand Prix Cyberfoto.
Twórczość projektową i fotograficzną dzieli z pracą dydaktyczną. Wykładowca Europejskiego Wydziału Sztuk AFIBV w Warszawie, Wyższej Szkoły Informatyki i Umiejętności w Łodzi oraz Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
W latach 2011-2014 pełnił funkcje wiceprezesa Zarządu Okręgu Świętokrzyskiego Związku Polskich Artystów Fotografików w Kielcach i członka Rady Artystycznej ZPAF.

Swoje fotografie prezentują: Leszek Komendera, Barbara Szewczyk-Szelka i Janusz Wojcieszak 
Galeria Katowice, Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski, ul. Św. Jana 10 (II piętro) 
Wernisaż w środę 20 stycznia o godz. 18:30, ekspozycja do 31 stycznia 2016

Leszek Komendera, rocznik ’73, mieszka w Gostyni koło Mikołowa.
Wprowadzający w grudniu 2015 do Okręgu Śląskiego: Michał Cała i Antoni Kreis.
OBOK - obok głównego nurtu, obok głównych ulic, modnych miejsc, zgiełku i tłoku.
Z boku, dyskretnie, poza sceną główną. Po cichu, bez pośpiechu.
Tak patrzę na świat i tak staram się ten świat, a w zasadzie mój kawałek świata, pokazać na zdjęciach.
Prezentowane zdjęcia pochodzą z zestawów: 1. „Moje…” (to moje najbardziej osobiste zdjęcia),
2. "Wojna i pokój".

Barbara Szewczyk-Szelka, rocznik ’60, mieszka w Mysłowicach.
Wprowadzający w grudniu 2015 do Okręgu Śląskiego Antoni Kreis i Józef Wolny.
Absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach na kierunku Handel Zagraniczny.
Pasjonuje się fotografią dokumentalną, humanistyczną, społeczną. Artystycznie realizuje się tworząc portrety uliczne, reporterskie i psychologiczne. „Kolekcjonerka” ciekawych twarzy i ludzkich historii. Do bohaterów swoich portretów podchodzi z empatią starając się znaleźć i uchwycić w kadrze ich emocje, rys charakteru, cechę, którą da się określić jednym słowem. Nieustająco szuka miejsc, gdzie czas płynie wolniej albo wręcz „stoi w miejscu”.
Fotografuje zarówno w stylistyce decydującego momentu jak i antymomentu. W kadrze niczego nie upiększa i nie deformuje. Darzy ogromnym szacunkiem zarówno tych, których fotografuje jak i tych, którzy jej zdjęcia oglądają. Urodzony społecznik i miłośniczka zwierząt.
Swoje zdjęcia prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą.
Na wystawie zaprezentowane będą cykl „Ostatni bal” i zestaw dyptyków i portretów „My”.
Więcej na stronie autorskiej i blogu.

Janusz Wojcieszak, rocznik ’50, mieszka w Mysłowicach.
Wprowadzający w maju 2015 do Okręgu Śląskiego: Antoni Kreis i Józef Wolny.
Absolwent wydziału elektrycznego Politechniki Śląskiej. W latach '70 fotoreporter prasy studenckiej i technicznej. Fotograf samouk. Fotograf pejzażu w szczególności górskiego, przyrody, architektury, w tym niszczejącej poprzemysłowej, członek Związku Polskich Fotografów Przyrody. W fotografii krajobrazowej fascynuje go światło oferowane przez naturę. Ćwicząc zdolność do nieprzerwanej uważnej obserwacji rejestruje swoje świetlne pejzaże. Współorganizator i uczestnik plenerów fotograficznych.
Współautor wystawy fotografii górskiej poświęconej włoskim Dolomitom prezentowanej w wielu miastach Polski (od 2011 i nadal). Autor wystawy fotografii industrialnej "Miejsca obok nas" prezentowanej w Muzeum Historii Katowic (2014) oraz "W buku nadzieja - buczyna w rezerwatach przyrody województwa Śląskiego" prezentowanej w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu (2015).
Uczestnik wystaw zbiorowych, laureat wielu konkursów fotograficznych krajowych i międzynarodowych: I miejsca w konkursach "Pejzaż Polski", Kętrzyn - 2011; ”Z dala od zgiełku... Beskidy w obiektywie", Sucha Beskidzka - 2011; XXIII Ogólnopolskie Biennale Fotografii "Zabytki w krajobrazie”. II miejsce i Srebrny Medal FIAP w konkursie "Krajobraz górski", Nowy Targ - 2013; I miejsce w kategorii "Architektura" i wyróżnienie w kategorii "Industri" w konkursie "Foto-Pein", Rybnik - 2013; Złoty i Brązowy medal CAPA w konkursie "Toronto International Salon of Photography" - 2013; Srebrny Medal FIAP w konkursie "Krajobraz Górski" - 2014; Brązowy Medal FIAP w konkursie "Krajobraz Górski" 2015.
W roku 2014 wyróżniony tytułem "Fotograf Roku 2014" Okręgu Śląskiego ZPFP. Posiada tytuł Artiste FIAP. Uczestniczy w programie Digigraphie firmy Epson, wykonując certyfikowane wydruki cyfrowe.
Więcej na stronie autorskiej. 
Obok fragment cyklu RAWA– to autorskie przedstawienie stanu rzeki Rawa w II połowie 2014 roku. Interesował mnie fakt, że w dwóch miastach (z pięciu, przez które rzeka przepływa) Rawa została uznana za ściek i zamknięta w rury, a w pozostałych ma nadal statut rzeki, jest na swój sposób eksponowana (“Bulwary Rawy”, fontanna Rawa na rynku, market Rawa nie mówiąc o festiwalu bluesa).
Cykl STARA WALCOWNIA– poświęcony walcowni blach cynkowych Bernhardi w Szopienicach, blisko 100 letniemu obiektowi technicznemu z pełnym wyposażeniem w maszyny parowe i walcarki, o zachowanie którego walczyli szopieniccy społecznicy. Ze skutkiem. Dzisiaj jest tam Muzeum Cynku.
Cykl TRYPTYK– to próba skondensowania do trzech zdjęć tematów krajobrazowych jakimi się interesuję.

Pracownia Duży Pokój, ul. Warecka 4/6, wejście od ul. Kubusia Puchatka, Warszawa 
Współorganizator: Towarzystwo Inicjatyw Twórczych "ę" 
Wernisaż w czwartek 28 stycznia 2016 o godz. 19:00 
Niezwykły debiut fotograficzny 94 latka, którego kuratorem jest jego wnuk - Feliks

Wojciech Tuszko ma za sobą 94 lata życia, które w całości zostało podporządkowane fotografii. Wojciech Tuszko, doktor chemii, był fotochemikiem, współtworzył magazyn Fotografia, pracował w laboratoriach fotograficznych, w których opracowywał metody obróbki zachodnich materiałów światłoczułych w oparciu o środki dostępne w Polsce. Był popularyzatorem fotografii, tłumaczem literatury fotograficznej, twórcą haseł w encyklopedii PWN dotyczących fotografii, jurorem w licznych konkursach fotograficznych oraz krytykiem.
Przez ponad 50 lat działalności fotograficznej stworzył archiwum liczące kilkadziesiąt tysięcy negatywów. Nie uczyniło go to fotografem w pełni - jak sam mówi „fotografował wyłącznie, żeby wiedzieć, o czym pisze”. Nie aspirował wyżej niż to. Nie zdecydował się nigdy na zorganizowanie własnej wystawy.
Kiedy w Związku Polskich Artystów Fotografików głosowano nad przyznaniem mu honorowego członkostwa, zastanawiał się, czy ktoś zawistny nie zapyta: „czy ktokolwiek widział fotografie Wojciecha Tuszki?”…
W prezentowanej wystawie nie chodzi o to, by potwierdzić słuszność przyznanego mu przed laty członkostwa. Chodzi o to, żeby Wojciech Tuszko stanął w nowej roli – roli debiutanta. W tym przypadku debiut jest paradoksalny – kończy długoletnią karierę, a nie ją rozpoczyna. Dziś Feliks Tuszko, dwa pokolenia dalej, wziął na siebie odpowiedzialność kuratora, celem wydobycia tego, co najbardziej wartościowe - celem ukazania znaczeń, ukrytych w negatywach, jako obiektach artystycznych i dokumentalistycznych.

Projekt realizowany w ramach Laboratorium Pomysłów Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę“
pod opieką merytoryczną Joanny Kubickiej.
Duży Pokój to miejsce dla wszystkich, którzy mają pomysły i szukają przestrzeni do ich realizacji.
Duży Pokój to przestrzeń, w której mogą prowadzić i rozwijać swoją działalność organizacje, teatry, artyści, filmowcy, animatorzy, performerzy, tancerze oraz grupy nieformalne, amatorzy i profesjonaliści.
To miejsce otwarte i dostępne dla wszystkich. Jego zadaniem jest uzupełnienie i urozmaicenie działalności miejskich domów kultury.
Dołącz do wydarzenia na Facebooku 

Dr Wojciech Tuszko
Urodzony w grudniu 1921 w Warszawie. Studiował chemię na Politechnice Łódzkiej gdzie od 1950 roku był asystentem na wydziale Chemii Organicznej. W latach 1951-1957 asystentura na Wydziale Chemii Organicznej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1957-1968 Instytut Chemii Organicznej PAN.
Od 1968 roku kierownik Laboratorium Obróbki Materiałów Światłoczułych w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych FOTON. Prowadził Pracownię Fotograficzną w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie. Do 1982 zastępca kierownika Ośrodka Rozwoju Techniki Fotograficznej Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy.
Był wiceprzewodniczącym sekcji Fotografii Naukowej ZPAF, w latach 70. sekretarz Rady Federacji Amatorskich Stowarzyszeń Fotograficznych w Polsce, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Jana Bułhaka i innymi odznaczeniami ZPAF, przyznano mu członkostwo honorowe kilku regionalnych ośrodków fotograficznych. Jest członkiem honorowym Związku Polskich Artystów Fotografików
i Fotoklubu RP.
Napisał książkę „Powiększenie fotograficzne”, broszurę „Robimy przeźrocza”, razem z Jerzym Buszą „Antyporadnik fotograficzny”. Jest autorem haseł fotograficznych prawie we wszystkich encyklopediach PWN, tłumaczył z rosyjskiego hasła fotograficzne do trzytomowej „Encyklopedii fizyki” PWN. Przetłumaczył z jezyka angielskiego książki „Jak lepiej fotografować” (wspólnie z J. Jirowcem)
i „Jak robić lepsze video”, z języka francuskiego „Wszystko o fotografii” Larousse’a, z języka niemieckiego „Fototechnika” (tłumaczenie zbiorowe).
Autor setek publikacji w FOTOGRAFII, FOTO. Był uczestnikiem i organizatorem wielu warsztatów, sympozjów. Należał do grona jurorów międzynarodowych konkursów podczas INTERKAMERY w Pradze i był jurorem konkursów fotograficznych „Diastar” i „Pentacon-ORWO”.
Od lat 90 wspólpracuje z FOTO KURIEREM.
Więcej można dowiedzieć się z ciekawej, ilustrowanej rozmowy, którą przed paru laty przeprowadził Marek Grygiel - opublikowanej na łamach Fototapety. 

Galeria Fotografii Ratusz w Zamościu, Rynek Wielki 13 
Organizator: Zamojskie Towarzystwo Fotograficzne 
Wernisaż w piątek 29 stycznia 2016 o godz. 17:00 
Wystawa prac założyciela i Honorowego Prezesa ZTF-u

… „Mój Zamość” Stanisława Orłowskiego wzrusza, informuje i zaciekawia. Fotografie są owocem życia i twórczości wybitnego artysty fotografika, doskonałego krajoznawcy, znającego dogłębnie i kochającego swoje rodzinne miasto, a przy tym patrioty sławiącego urodę zamojskiej starówki. Przy fotografowaniu autor zrezygnował z „wyczynu artystycznego”, nie silił się na opracowania specjalne, ani też nie skorzystał ze znanych sobie „trików”, czy fotomontaży. Stanął skromnie ukryty za swoją kamerą i pozwolił zapisać się rzeczywistości w jej prostym, werystycznym kształcie. Zastosował formułę dokumentacji krajoznawczej, przy pomocy której utrwalił życie miasta w jego zwyczajnych i jakże typowych aspektach. Portret miasta wypełnił uczuciami fotografa do przedstawionych, wydawać by się mogło, chłodnych relacji.
W kamiennym labiryncie ulic kamera podpatrzyła mieszkańców nieśpiesznie spacerujących po antycznym bruku, niosących wodę do picia, rozmawiających w niewielkich grupach znajomków, a także ruch uliczny, furmanki, konie (a nawet egzotycznego wielbłąda) …
Paweł Pierściński

Stanisław M. Orłowski - urodzony w 1934 r. w Zamościu, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Zamoyskiego. Jest też absolwentem Technikum Budowlanego oraz Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Życie zawodowe poświęcił budownictwu i zabytkom Zamojszczyzny, pracując między innymi w Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym, Wydziale GKIM Urzędu Miasta, Pracowniach Konserwacji Zabytków, Ośrodku Badań i Dokumentacji Zabytków i Państwowej Służbie Ochrony Zabytków. Obecnie jest na emeryturze.
Fotografią zainteresował się w latach 50-tych. W okresie 1959-1961 był członkiem lubelskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fotograficznego, a w roku 1961 inicjatorem powołania do życia Zamojskiego Towarzystwa Fotograficznego, któremu prezesował do roku 2012, prowadząc społecznie od 1988 roku zamojską Galerię Fotografii Ratusz.
Od 2012 roku prezes honorowy ZTF, członek honorowy „zasłużony dla fotografii polskiej” Fotoklubu RP, członek honorowy Związku Polskich Fotografów Przyrody i Towarzystwa Fotograficznego im. Osterloffa w Radomsku, członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików.
Uprawia głównie fotografię krajoznawczą i rodzajową, choć nie stroni od innych dziedzin, jak: architektura, portret, reportaż. Szczególnym obszarem jego zainteresowań jest rodzinne miasto Zamość, któremu poświęca znaczną część swojej działalności twórczej.

Galeria Kordegarda, Krakowskie Przedmieście 15/17, Warszawa 
Wernisaż w czwartek 21 stycznia, o godz. 18:00, ekspozycja do 7 lutego 2016 
Organizator wystawy: Narodowe Centrum Kultury 
Kurator: Jolanta Rycerska

Wystawa złożona z kilkudziesięciu czarno-białych fotografii - wybranych z bogatego archiwum autora – w niezwykły sposób oddaje specyfikę i nostalgiczne piękno polskiego prawosławia.
Od lat osiemdziesiątych do dziś, tematem fotografii artysty jest duchowość prawosławnej społeczności kresów wschodnich. Owocem jego pracy jest monumentalny, unikatowy cykl, obrazujący obrzędy i zwyczaje religijne okolic Grabarki, Jabłecznej, Drohiczyna czy Białej Podlaskiej i jej okolic.
Przenikające się religie i wpływy różnych kultur sprzyjają pojawianiu się wysublimowanych form religijności. Prostota życia i szacunek dla wiary zdają się przenikać codzienność.
W twórczej drodze autora podziw dla tych wartości okazał się bodźcem do podjęcia tematu:
„Był 1986 rok. Artyści malarze z naszego regionu mieli na Grabarce plener. Pojechałem z nimi. Dokumentowałem plener w fotografii. Na Grabarce przeżyłem święto Spasa. Byłem nim zauroczony. Artyści wrócili, a ja zostałem. Dalej fotografowałem. Tamten pobyt zaważył na moich dalszych poszukiwaniach. Poznawałem prawosławie – jego kalendarz, liturgię, obrządek, ludzi. Prawosławie jest bardzo kolorowe – szaty, obrzęd, wnętrza świątyń. Czarno-białe zdjęcie odrywa człowieka od skupiania się na kolorze i podpowiada – zatrzymaj się, pomyśl, wejdź w świat duchowy”.
Przez dekady intensywnej pracy, w trakcie stopniowego zgłębiania tematu i poznawania tamtejszych ludzi, powstawały najważniejsze ujęcia: „Zdarza się, że dopiero po pięciu, nawet dziesięciu wyjazdach robię, na przykład ze święta, jedno zdjęcie, niepowtarzalne. Potem próbuję nowego, jeszcze lepszego ujęcia i nic nie wychodzi. To jedno ujęcie wybieram z pośród pięćdziesięciu, stu zdjęć”.
Fascynacja autora rytuałami wschodu pozwoliła mu w niezwykły sposób wydobyć mistyczną atmosferę fotografowanych miejsc. Klasyczne, czarno-białe fotografie oddają specyficzny koloryt, wizualne bogactwo oraz przepych wnętrz i ornamentów. To swoisty paradoks, że oglądając je zapominamy o braku barw w obrazie – bogactwo bodźców wizualnych, wysmakowana tonalność i kontrastowość fotografii sprawiają, że silnie działają na zmysły, pozwalają odczuć nastrojową bliskość przedstawionych zdarzeń.
Tamten świat – z bliska sfotografowany przez Tadeusza Żaczka - urzeka obrazami procesji i obrzędów, oświetlonych świecami wnętrz cerkwi, modlitewnymi gestami wiernych, unoszącym się dymem kadzidła, ustami wiernych w modlitewnym śpiewie...
Najważniejsze jednak pozostaje dla oczu niewidzialne, trudne do zdefiniowania, odczuwalne jedynie pod powierzchnią obrazu. Wzbudzające szacunek dla tego niezwykłego, pełnego głębokich wartości świata.
Kurator wystawy Jolanta Rycerska

Tadeusz Żaczek - absolwent Politechniki Częstochowskiej i Studium Fotografii, członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Jeden z najwybitniejszych fotografów polskiego prawosławia. Od ponad trzydziestu pięciu lat zawodowo związany z fotografią.
Artysta z bardzo dużym dorobkiem – swoje prace prezentował podczas kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i zagranicą. Zajmuje się fotografią dokumentalną, głównie rejestrującą relacje na styku człowiek – religia. Mieszka i pracuje w Białej Podlaskiej.

Kamil Myszkowski „Fotosynteza” / Krzysztof Szlapa „Ustąp mi słońca” 
Galeria Łakomscy, ul. Wysoka 1a, Sosnowiec 
Wernisaż we wtorek 9 lutego 2016 o godz. 18:00, ekspozycja potrwa miesiąc

Kamil Myszkowski z Sosnowca i Krzysztof Szlapa z Katowic
wspólnie zaprezentują swoje wystawy w sosnowieckiej Galerii Łakomscy.
„Fotosynteza” i „Ustąp mi słońca”, to dwa cykle utrzymane w różnych stylistykach, łączy je tematyka i sposób wykonania. Ponadto autorzy współpracują ze sobą już od dłuższego czasu, między innymi prowadząc warsztaty fotograficzne.
Wspólnym tematem dla obu twórców stało się Słońce. Wszystkie prace zostały wykonane przy pomocy camera obscura, czyli w technice otworkowej, którą autorzy od wielu lat wykorzystują w swoich działaniach artystycznych. Wystawy po raz pierwszy zostały zaprezentowane podczas VI Ogólnopolskiego Festiwalu Fotografii Otworkowej.

Fotosynteza to proces w biologii, polegający na wytwarzaniu związków organicznych, zachodzący w komórkach przy udziale światła. Jest to jeden z najważniejszych procesów biochemicznych zachodzących na Ziemi. Podczas fotosyntezy światło jest absorbowane przez komórki i zamieniane na energię. Produktem ubocznym procesu jest tlen. Bez światła w fotosyntezie nie byłoby możliwe życie.
Cykl fotografii obrazuje karmiącą funkcje światła słonecznego – jest ono paliwem dla wszystkich organizmów żywych, napędza je i pobudza. Naturalna potrzeba przebywania roślin w świetle słonecznym doskonale widoczna jest na przykład w dżungli, gdzie organizmy zielone pną się coraz wyżej i wyżej, aby choć częścią swojej powierzchni czerpać słoneczną energię. Zjawisko zwracania liści w kierunku światła może być również zaobserwowane w warunkach domowych, gdzie hodowane rośliny jakby obracają się w ciągu dnia, goniąc za umykającymi promieniami.
Fotografie przedstawiają niewielkie – wydawałoby się słabe – rośliny z poziomu gruntu, uchwycone w szaleńczej pogoni wzrostu, czymś na kształt świetlnego tańca. Byle wyżej, byle mocniej, byle do światła.
Słońce jest również „karmą”, bez której nie byłaby możliwa sama fotografia. To światło rysuje obraz w camera obscura i pozwala mu udokumentować zapoczątkowane słońcem życie.
Kamil Myszkowski

Ustąp mi słońca
Później odbył się kongres Hellenów na Istmie. Tam uchwalono wspólną z Aleksandrem wyprawę na Persów, a wodzem wyprawy ogłoszono jego samego. Przychodziło do niego wtedy z gratulacjami wielu mężów stanu i uczonych. Spodziewał się więc, że to samo zrobi także Diogenes z Synopy, żyjący wówczas w Koryncie. Ale Diogenes w ogóle nie zwracał uwagi na Aleksandra i nie zakłócając sobie spokoju pozostał w Kranejonie. Wobec tego król sam wybrał się do niego. Zastał go leżącego w beczce.
Filozof, widząc zbliżającą się do niego tak wielką gromadę ludzi, podniósł się trochę do pozycji siedzącej i spojrzał na Aleksandra. Król pozdrowił go i przemówił doń pytając, czy ma jakie życzenie.
A mędrzec na to: „Owszem, ustąp mi trochę ze słońca”.
Odpowiedź ta zrobiła na Aleksandrze podobno bardzo silne wrażenie i wzbudziła w nim podziw dla wielkości tego człowieka i jego poczucia swej wyższości. Chociaż więc obecni przy tym przyjaciele króla śmiali się z filozofa, nie wahał się im odpowiedzieć: „A jednak ja, gdybym nie był Aleksandrem, chciałbym być Diogenesem”.
Plutarch z Cheronei, Żywoty sławnych mężów

Kamil Myszkowski– fotograf, dziennikarz piszący o fotografii, kolekcjoner fotografii i cudzych negatywów, kurator wystaw fotograficznych i historycznych. Jest członkiem i współzałożycielem Grupy Fotograficznej „Poza Kadrem” działającej przy Miejskim Domu Kultury „Kazimierz” w Sosnowcu. Uczestniczy także w działaniach jaworznickiej Szkoły Widzenia. Prowadzi warsztaty fotograficzne, współpracując z różnymi instytucjami. Od 2010 roku w swoich działaniach artystycznych wykorzystuje fotografię otworkową.
Autor licznych wystaw indywidualnych, uczestnik wystaw zbiorowych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Miejskiego w Sosnowcu i kolekcjach prywatnych.

Krzysztof Szlapa– rocznik ’87, od urodzenia mieszka w Katowicach, członek Związku Polskich Artystów Fotografików – Okręg Śląski, autor wystaw indywidualnych i uczestnik wystaw zbiorowych, uczestnik Szkoły Widzenia oraz Grupy 999, częsty gość w Żywym Skansenie Fotografii, kurator w Galerii Pustej cd. w Jaworznie oraz w Galerii ZA SZYBĄ w Katowicach, laureat nagrody dla młodego twórcy imienia Anny Chojnackiej. Organizator warsztatów fotograficznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych we współpracy z różnymi instytucjami oraz autorskich spotkań. Z wykształcenia filolog. Więcej na autorskiej stronie.

Organizatorzy Fotograficznego Pucharu Świata 2016 
oficjalnie ogłosili drużyny narodowe zakwalifikowane do tegorocznej edycji. 
W polskiej drużynie, utworzonej przez ZPAF, występują: Piotr Bieniek, Marek Czarnecki, 
Jadwiga Czarnecka, Anna Kola, Artur Piecyk, Piotr Pietryga i Krzysztof Zając

Okręg Kujawsko-Pomorski ZPAF
utworzył w ubiegłym roku drużynę do udziału w Fotograficznym Pucharze Świata 2016.
Organizator konkursu: Federacja Europejskich Fotografów (FEP) do ktorej należy ZPAF.
Do WPC 2016 zgłoszono po eliminacjach krajowych 400 fotografów z 27 krajów i 4 kontynentów.
Na specjalnej stronie konkursu można zobaczyć atorów i ich prace z drużyn narodowych:
Australia, Austria, Kanada, Chiny, Czechy, Finlandia, Francja, Irlandia, Włochy, Meksyk, Norwegia, Filipiny, Polska, Portugalia, Rosja, Słowacja, Korea Południowa, Hiszpania, USA.
Zwycięzcy (złote, srebrne i brązowe kamery, QEP/MQEP) każdej z kategorii zostaną ogłoszeni przez FEP podczas ceremonii w Santa Maria da Feira w Portugalii, która odbędzie się w dniu 14 marca.
Niecierpliwie czekamy na wyniki…
Obok prezentujemy prace, tworzące polską reprezentację.

W ramach cykli edukacyjnych towarzyszących wystawie 
„Współczesny Przegląd Fotograficznych Technik Alternatywnych i Archaicznych” 
Stara Galeria ZPAF, Plac Zamkowy 8, Warszawa 
W czwartek 21 stycznia 2015 o godz. 19:00 - wstęp wolny.

Organizatorzy wystawy zapraszają
na wykład prof. Andrzeja Pytlińskiego pt. "Techniki piktorialne".
Podczas spotkania omówione zostaną dzieła prezentowane na wystawie „Współczesny Przegląd Fotograficznych Technik Alternatywnych i Archaicznych” w Starej Galerii ZPAF.
Każdy z uczestników pozna genezę procesów takich jak guma chromianowa czy mokry kolodion,
a także dowie się o aktualnych możliwościach technologicznych i zastosowaniach dawnych receptur.
Wykład stanowi wstęp do warsztatów z zakresu dawnych technik fotograficznych.
Organizator: ZPAF, Studium Fotografii ZPAF, Instytut Fotograficznych Technik Szlachetnych

Andrzej Pytliński
Urodzony 12 lipca 1933 roku. W roku 1957 ukończył Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej.
Od 1956 roku członek Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. W latach 1960-1970 konsultant do spraw fotografii w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W roku 1964 współzałożyciel Wyższego Studium Fotografii MKiS, które funkcjonowało do 2012 roku. Wykładowca Zagadnień Technicznych Fotografii na WSF w całym okresie jego funkcjonowania, w punktach nauczania w Warszawie i Jeleniej Górze, okresowo przy Politechnice Zielonogórskiej.
Założyciel Jeleniogórskiej Wszechnicy Fotograficznej. Odznaczony dwukrotnie odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz złotym medalem Fotoklubu RP „Zasłużony dla Fotografii Polskiej”.
Od 2000 roku członek Kapituły Fotoklubu RP.
W latach 2003-2004 współorganizator prestiżowych warsztatów w Myśliborzu, mających na celu promocję zabytkowych technik fotograficznych. Pomysłodawca i opiekun cyklu spotkań warsztatowych dotyczących zabytkowych technik fotograficznych, organizowanych od 2006 do 2009 roku pod nazwą Klub Miłośników Dawnych Technik Fotograficznych. Od 2010 roku zaangażowany w działalność Polskiej Szkoły Tradycyjnej Fotografii. Dorobek wydawniczy:
„Fotografia barwna w zespole amatorskim”. Wydanie I 1964, wydanie II 1972. Warszawa.
Współautor „O fotografowaniu prawie wszystko”. Tom I i II. 1968 Warszawa.
„Przezrocza - technika i wykorzystanie”. Wydanie I 1971, wydanie II 1985. Warszawa.
„Zagadnienia techniczne fotografii”. Konspekt wykładów na WSF:
Część I Optyka światła i oświetlenia. Część II Optyka elementów i układów optycznych.
Część III Fototechnika. Część IV Fotografia barwna - Jelenia Góra 2002-2012
[źródło: Polska Szkoła Tradycyjnej Fotografii]

Swoje fotograficzne "Cztery światy" zaprezentują nowi członkowie Okręgu Kujawsko-Pomorskiego 
ZPAF: Justyna Rojek, Zbigniew Filipiak, Jacek Kutyba i Maciej Pasieka. 
Mała Galeria Fotografii Okręgu Kujawsko - Pomorskiego ZPAF w Toruniu, ul. Różana 1 (I piętro) 
Wernisaż w środę 20 stycznia 2016 o godz. 17:00

Cztery światy
Czwórka kandydatów z Okręgu Kujawsko - Pomorskiego: Justyna Rojek, Zbigniew Filipiak, Jacek Kutyba i Maciej Pasieka 12 grudnia 2015 r. stawili się przed Radą Artystyczną ZPAF na posiedzeniu wyjazdowym w Katowicach i wszyscy zostali przyjęci w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików. Obecna wystawa w Małej Galerii Fotografii ZPAF w Toruniu prezentuje ich wizje własnego miejsca w świecie i fotografii.

Cztery wyraziste osobowości artystyczne i cztery różne sposoby na pokazanie obrazem fotograficznym tego, co ich zatrzymuje w coraz bardziej pospiesznym biegu świata, co daje im satysfakcję, co budzi radość, ale i zadumę, czasem nostalgię, ale i protest, który nakazuje kierować obiektyw w stronę nie zawsze pogodnych zakamarków codzienności.
Całą czwórkę łączy ich silny związek z toruńskim uniwersytetem. Zbyszek Filipiak jest doktorem historii prawa UMK, Jacek Kutyba absolwentem, a Justyna Rojek i Maciej Pasieka studentami V roku na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Intensywnie zgłębiać zaczęli alchemię fotografii artystycznej podczas studiów w Toruniu, choć droga dojścia do - i niemalże „obezwładnienia pasją” jest u każdego z nich odmienna. Justyna Rojek ukończyła wcześniej na tej samej uczelni marketing i zarządzanie, Maciej Pasieka jest inżynierem elektronikiem, Jacek Kutyba rzeźbiarzem, Zbyszek Filipiak doszedł do fotografii przez uprawianie grafiki i próby literackie.
Justyna Rojek od kilku lat realizuje autorski projekt fotograficzny „Portret zbiorowy”. Jak niegdyś cudowna pani Zofia Rydet, buduje otwarty obraz Polski i Polaków ze zdjęć reportażowych, które nie wykonuje dla agencji fotograficznej, dla której pracuje, ale z osobistej potrzeby, jako „nieinscenizowaną opowieść o różnych etapach naszego życia. Dzieciaki - odizolowane lub nie -, dorośli utkwieni w powszedniości, seniorzy, którzy w większości szybko stają się niezauważalni dla otoczenia, a ich codzienność nie jest czasem korzystania z uroków życia, dalekich podróży czy przyjemności. Zestaw fotografii tworzy współczesny i ponadczasowy portret człowieka, nie wyreżyserowany przed lustrem lub na zamówienie. Jest zbiorem ulotnej zwykłości, ale wyróżniającej się, wyłuskanej by wciąż oddalać to, co nieuchronne”.
Fotografie Zbigniewa Filipiaka penetrują świat, jest w nich miejsce na nostalgiczne obrazy jeziornej przystani „Martwy sezon” w stylu należącym do „holga photo”, jak i śmiałe akty, które są dialogiem jego wrażliwości z aktualnymi trendami fotografii europejskiej i amerykańskiej. „W ten sposób tłumaczę sobie docierającą do mnie rzeczywistość i nierzeczywistość świata– pisze - Te dwa zjawiska traktowane osobno w sztuce niespecjalnie mnie interesują. Zestawione razem, czasem w kontrze, kiedy indziej w symbiozie, a najczęściej w pewnej tajemnicy, niedopowiedzeniu – zdecydowanie tak.”
Jacek Kutyba z równym powodzeniem zajmuje się niekomercyjną fotografią artystyczną, tworzoną z sercem dla siebie i bliskich mu ludzi, jak i sztuką użytkową. Wykonuje fotografie kreacyjne, z niesłychaną inwencją inscenizuje obrazy fotograficzne, które stają się portretami, aktami czy też zleconymi plakatami. Dążenie do profesjonalnej perfekcji można było zobaczyć w jego cyklach: „Słoneczny Pył”, „Shiro”, „Czytaj mnie” czy “Efekt kontrastu” w Toruniu, Erskine w USA, Gdyni, Poznaniu i Warszawie.
Maciej Pasieka podróżuje i odkrywa nowe światy używając wielu technologii fotografii "analogowej" i cyfrowej. Na wystawie „Magiczne miejsca - magiczni ludzie” pokazał zarówno buddyjskiego mnicha, jak i islamskiego duchownego, zarówno mongolskie dzieci, jak i pejzaże Emiratów Arabskich i europejskiego brzegu Atlantyku. Na wystawie „Rytmy miasta” pokazał wzajemne przenikanie się człowieka i wytworzonego przez niego zgeometryzowanego środowiska. Jego fotografia nie ma usypiać, ale nieustanie pobudzać wrażliwość, stąd biorą się jego realizacje o dadaistycznym, a też niekiedy wręcz surrealistycznym rodowodzie: naga modelka trzyma w dłoniach klisze rentgenowskie - na zdjęciach tych widzimy jednocześnie cyfrowy pozytyw i analogowy negatyw, w innym cyklu portretowane osoby mają na głowach papierowe worki z podobiznami celebrytów i w zasadzie stają wieszakami pozbawionymi indywidualizmu w epoce przewrotnych manipulacji reklamy.
Cztery zestawy: Justyny Rojek, Zbigniewa Filipiaka, Jacka Kutyby i Macieja Pasieki, układające się w cztery strony współczesnego fotograficznego świata łączy jedna cecha wspólna, a jest nią pełne wrażliwości i życzliwości pytanie o przyszłość jednego świata – ludzi mocniej niż możemy to sobie wyobrazić przywiązanych do Ziemi, przynajmniej tak mocno jak nasza planeta do Słońca.
Czy zatem ich artystyczne przesłanie zapowiada nam odrodzenie się stale obecnego w sztuce XX wieku nurtu fotografii humanistycznej, która jest artystycznym przesłaniem wrażliwych twórców do wrażliwych odbiorców? Z pewnością ujawnią nam to kolejne wystawy indywidualne Justyny Rojek, Zbigniewa Filipiaka, Jacka Kutyby i Macieja Pasieki, których oczekiwać będziemy cierpliwie, ale w najbliższej przyszłości.
Stanisław Jasiński

Kliknij w obrazek powyżej, by przeczytać, co więcej napisali o sobie autorzy wystawy...

Zobacz też więcej w newsie o nowych członkach ZPAF

Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Manipulacja w fotografii” 
Organizatorzy: Stowarzyszenie Fotograficzne Fotobzik, Koło Naukowe „OKoło” UJ 
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, ul. M. Konopnickiej 26 
Niedziela 29 maja 2016. ZPAF jest jednym z partnerów medialnych konferencji

Stowarzyszenie Fotograficzne Fotobzik
wraz z kołem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego OKoło zapraszają do udziału
w I edycji Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej poświęconej tematowi „Manipulacji w fotografii”.
Ta interdyscyplinarna sesja naukowa będzie wydarzeniem towarzyszącym programowi Miesiąca Fotografii w Krakowie.
Celem konferencji jest wymiana wiedzy i poglądów na tematy dotyczące zagadnienia manipulacji, szczególnie w kontekście fotografii współczesnej. Ważny element kolegium stanowi również integracja środowiska fotograficznego, która może zaowocować wspólnymi inicjatywami naukowymi.
Jednymi z najbardziej istotnych założeń sesji są zarówno popularyzacja fotografii w kręgach akademickich wpływająca na rozwój dziedziny, jak również możliwość polemiki pomiędzy ekspertami, młodymi badaczami oraz uczestnikami nie związanymi ze środowiskiem akademickim, a zainteresowanymi tematem konferencji.
Interesująca w kontekście tego wydarzenia będzie również prezentacja prowadzonych w Polsce badań na temat fotografii – poziomu ich zaawansowania, wykorzystywanych źródeł, uznanych standardów badawczych, zgłębienia szczegółowych zagadnień.
Spotkanie ma charakter naukowy i interdyscyplinarny, a do udziału w nim zostały zaproszone autorytety z różnych dziedzin nauki i sztuki. Organizatorzy są przekonani, że obecność badaczy będzie inspiracją do ciekawych dyskusji i stworzy możliwość podjęcia tematów trudnych, lecz istotnych dla lepszego poznania występowania zagadnienia manipulacji w szeroko rozumianej kulturze.
Serdecznie zapraszają do udziału w konferencji pracowników nauki, doktorantów oraz studentów, którzy chcieliby wypowiedzieć się w temacie, a reprezentujących różne dziedziny nauk humanistycznych. Szczególnie liczą na udział kulturoznawców, socjologów, etyków, psychologów, antropologów, medioznawców a także fotografów i artystów wizualnych wierząc w to, że świeże spojrzenie prelegentów może stanowić wartościowy, naukowy wkład w dyskurs o fotografii.
Goście honorowi konferencji, których wykłady odbędą się w trakcie sesji porannej i popołudniowej konferencji:
dr Krzysztof Pijarski z PWSFTViT w Łodzi
dr hab. Izabela Trzcińska z Katedry Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ w Krakowie.

Tematem sesji są kontrowersje wokół zagadnienia manipulacji obrazem.
Proponowane są następujące konteksty prezentacji tematu:
* etyka a manipulacja obrazem
* manipulacja natury technicznej
* manipulacja w środkach masowego przekazu (prasa, internet, telewizja, publikacje itp.)
* manipulacja a świadomość twórcy
* manipulacja a kontekst (tekst towarzyszący, dźwięk, materiały wideo, przestrzeń wystawiennicza itp.)
* problematyka i granice propagandy
Organizatorzy serdecznie zachęcają również do zgłaszania referatów, które będą wykraczały poza powyższą listę, o ile zmieszczą się w tematyce konferencji.
Aby wziąć udział w konferencji w roli prelegenta należy zapoznać się z informacjami na tej stronie. Formularz zgłoszeniowy jest do pobrania na tej stronie.
Ostateczny termin nadsyłania zgłoszeń upływa 4 kwietnia 2016 r. o godz. 23:59
Dla słuchaczy udział w konferencji jest bezpłatny, zapisy nie obowiązują.
Dołącz do wydarzenia na Facebooku

Czytelnia Sztuki, Willa Caro, Dolnych Wałów 8a, Gliwice 
Wernisaż w sobotę 30 stycznia 2016 o godz. 17:00 
Kurator: Martyna Nowicka

Wojciech Bruszewski, klasyk polskiego konceptualizmu, sam siebie nazywał fotografem.
Nie artystą, koncepualistą, czy nawet – filmowcem, a przecież działał na wszystkich tych polach.
Pierwszą z jego artystycznych fascynacji pozostaje jednak nieodmiennie fotografia.
„Technolog”, przygotowana przez Martynę Nowicką wystawa poświęcona fotograficznej twórczości Wojciecha Bruszewskiego otworzy się w Czytelni Sztuki w Gliwicach 30 stycznia.
Bruszewski, pod wieloma względami artysta wyprzedzający swoją epokę, z aparatu fotograficznego korzystał niekonwencjonalnie. Nie interesowały go piękne obrazy, portrety oddające osobowość modela, zdjęcia reporterskie, a raczej badanie granic samej fotografii.
Fascynowało go podobieństwo soczewki aparatu do ludzkiego oka, zasady działania zapisu czy wreszcie burzliwe relacje między fotografią, a pamięcią. Tym zależnościom poświęcił wiele swoich artystycznych projektów, które zostały zgromadzone na wystawie w Gliwicach.
W pokazywanej na wystawie serii zdjęć Muru Berlińskiego, najbliższej tradycyjnie pojmowanej fotografii, Bruszewski, tak jak w wypadku bliższych konceptualizmowi projektów, bada możliwości fotografii. Za pomocą aparatu szuka miejsc przekroczenia wizualnych przeszkód – zarówno tych wpisanych w strukturę obrazu, jak i rzeczywistości politycznej.

Wojciech Bruszewski (1947–2009) - jeden z najwybitniejszych polskich artystów multimedialnych. W latach 70. związany z łódzką szkołą filmową i powstałym w środowisku studentów i absolwentów Warsztatem Formy Filmowej.
W swojej praktyce artystycznej interesował się zarówno granicami mediów, jak i technologicznymi nowinkami – jako pierwszy w Polsce kupił magnetowid, już w latach 80. wykorzystywał komputer Amiga.
Był nie tylko niezwykle aktywnym artystą, ale także wykładowcą na PWSSP w Poznaniu, autorem dwóch powieści („Fotograf” i „Big dick”) i dramatu.

Dołącz do wydarzenia na Facebooku

Galeria Pusta cd., Jaworzno, ul Fabryczna 37 
Wernisaż w środę 27 stycznia o godz. 17:30, ekspozycja do 23 lutego 2016 
Galerię pod patronatem Okręgu Śląskiego ZPAF prowadzą: Jakub Byrczek i Krzysztof Szlapa

Nazywam się Wojciech Walkiewicz.
Urodziłem się 10.04.1964 r. w Kielcach. Ukończyłem Policealne Studium Fotograficzne w Warszawie (1986) i Wydział Operatorski na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1994).
Od 1993 roku mieszkam i pracuję w Warszawie.
Jestem autorem zdjęć do filmów dokumentalnych, teledysków i cyklicznych programów telewizyjnych. Miałem indywidualne wystawy fotograficzne m. in. w Galerii Obok ZPAF w Warszawie, w Galerii BWA-ZPAF w Kielcach, w Muzeum Literatury w Warszawie.
W 2012 roku brałem udział w Nocy Muzeów w warszawskim ZPAF, w eXperimenta 3, w Paderborn w Niemczech, w V Międzynarodowym Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu na Ukrainie i w XV Międzynarodowym Biennale Krajobrazu w Kielcach.

W Galerii Pusta cd. chcę pokazać fragmenty dwóch zestawów fotografii.
Pierwszy zestaw, „Wielki wybuch”, powstał 11.11.2010 r. o wschodzie Słońca na plaży w Ustce.
Materiałem wyjściowym był negatyw barwny 6x9, wielokrotnie naświetlany przez filtry selektywne R,G,B. Moja metoda niewiele różni się od tej wymyślonej w drugiej połowie XIX w. Autochromy - pierwsze, jeszcze szklane przeźrocza barwne. To, co wtedy uchodziło za błąd, lub niedoskonałość techniki: przesunięcie konturów wynikające z konieczności naświetlania osobno trzech barw podstawowych, dla mnie stało się walorem. Użyłem kilkudziesięcioletniego aparatu Fotokor z obiektywem Schneider.
Z tego zestawu pokażę 4 fotografie barwne w formacie 70x50 cm.
Drugi zestaw, „ZamrozY” można potraktować jak zapis niedzielnego spaceru nad Wisłę. Mieszkam kilkaset metrów od jej nieuregulowanego brzegu. Wykonując zdjęcia do tego zestawu użyłem 30-letniego negatywu Fotopan HL i aparatu własnej konstrukcji. Powierzchnia klatki negatywu w tym aparacie jest większa od powierzchni obrazka, jaki powstaje po przejściu światła przez obiektyw. Dzięki temu otrzymujemy pełną, okrągłą klatkę otoczoną marginesem nienaświetlonej emulsji.
Emulsja światłoczuła pracuje od momentu swojego powstania. Na każdej rolce negatywu, oprócz obrazu - zapisu błysku migawki, odciska swoje piętno czas: emulsja starzeje się, choruje, marszczy i kruszy. Obraz będący zapisem tego procesu (w przypadku użytego przeze mnie negatywu trwającego ponad 30 lat), może być dopełnieniem zapisu chwili zrobionym przy użyciu aparatu fotograficznego. To, co pojawiło się po wywołaniu negatywu, jest sprasowaną na dwuwymiarowej płaszczyźnie indywidualną historią tej rolki negatywu. Wszystkie znaki (punkty) i wszystkie zdarzenia są tak samo ważne. Na koniec spróbowałem powiedzenie „zamrozić czas” potraktować w sposób dosłowny. Wywołany negatyw suszyłem na dworze, kiedy temperatura powietrza spadła poniżej -20˚ C. To był ostatni etap utrwalania czasu - jego zamrożenie. Z tego zestawu pokażę 8 fotografii czarno-białych w formacie 50x50 cm.

Wystawa fotografii Andrzeja Bogacza - „The Endless City” 
Galeria Obok ZPAF, Plac Zamkowy 8, Warszawa 
Wernisaż w środę 10 lutego o godz. 19:00, ekspozycja do 10 marca 2016 
Kuratorka Galerii: Anna Wolska, komisarz wystawy: Milena Marciniak

Wkrótce w Galerii Obok ZPAF będzie można zobaczyć wystawę Andrzeja Bogacza pt. „The Endless City”.
To pierwsza odsłona projektu. Autor, który przez wiele lat mieszkał w Nowym Jorku dokumentował tętniące energią miasto. Mówi o nim: „O Nowym Jorku można powiedzieć wszystko i to zawsze będzie prawda. Codzienne tempo życia jest bardzo dynamiczne; wydaje się, że nic tu nie ma początku ani końca - ani czas, ani przestrzeń. Że to niekończący się, gigantyczny przepływ ludzi w miejskiej maszynie. Uważnie obserwując codzienność, życie mieszkańców, turystów, ich reakcje na 'spotkanie z miastem' stworzyłem fotograficzny dziennik. Fotografowałem, żeby zapamiętać. Kolor jest bardzo ważny w mojej pracy: moje wspomnienia związane z NY są w kolorze”.
Gdy patrzymy na zdjęcia autora z perspektywy widza, widzimy olbrzymie miasto, które oferuje przebywającym w nim skrajne doznania - od radości, relaksu, wolności, po osamotnienie i pustkę. Ulicą Madison Avenue przechadza się Batman, para turystów robi sobie zdjęcie na tle gigantycznej figury aktora Eddiego Murphy. W innym miejscu na przejściu dla pieszych płynie rzeka różnych ludzi, wszystkich ras i wyznań. Z budynków krzyczą kolorowe reklamy. W oknie zza amerykańskiej flagi wychyla się Angelina Jolie, w innym pies, który może czeka na powrót swojego właściciela.
Miasto tonie w gamie różnych kolorów, tak inne od naszej szarości.
Chciałoby się powiedzieć „szczęśliwego Nowego Jorku”, a może lepiej - Gotham City. Kto wie?

Andrzej Bogacz jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Jest tegorocznym laureatem prestiżowej nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego przyznawanej przez Polską Agencję Prasową za najlepszy materiał zdjęciowy 2015 roku. Jest autorem wystaw fotograficznych w kraju i za granicą.
Projekt grupy fotografów „Made in Poland - Contenporary pinhole photography”  prezentowany był
w Brant Gallery / Massachusetts College of Art w Bostonie w USA, University Art Gallery, College of Visual and Performing Arts, University of Massachusetts Dartmouth, New Bedford, Art Institute at Lesley University, Boston, USA, 2007-2008. W 2009 roku wystawiał w Ceres Gallery w NYC w ramach projektu Exposure.
Fotografie Andrzeja Bogacza publikowane były w takich magazynach jak: Harvard Review, Neewsweek Polska, Bloomberg Businessweek, Forbes, Wprost, Przekrój, Polityka, Playboy, Twój Styl, Super Express, Gazeta, Wyborcza, Rzeczpospolita, Dziennik, Fakt, Nowy Dziennik, Polska The Times, Poradnik Domowy, Wysokie Obcasy i innych. Więcej na autorskiej stronie internetowej.  

Istnieje możliwość zakupienia limitowanych fotografii kolekcjonerskich.
Partner wystawy: Epson Polska. Patroni: Fotopolis.pl, Fotografia Kolekcjonerska.pl, Artinfo.pl, Warszawski Serwis Kulturalny, DOC! photomagazine, PolishStreetPhotography. Współpraca: Fotowydruki.pl

Adres – Plac Zamkowy 8 w Warszawie znany jest miłośnikom fotografii od 1977, gdy Związek Polskich Artystów Fotografików utworzył w swej siedzibie dwie galerie – Starą Galerię ZPAF i Małą Galerię.
Od 2006 roku w miejsce Małej Galerii swoją działalność rozpoczęła Galeria Obok ZPAF.
Tak więc w tym roku Galeria świętuje dziesięciolecie istnienia. Galeria Obok ZPAF od samego początku pełniła funkcję promocyjną i przeglądową – szczególnie dla najmłodszego środowiska fotografików, stąd w ciągu lat miało tu miejsce szereg debiutów, które z upływem czasu okazały się istotne dla rozwoju fotografii w Polsce. To tu swoje pierwsze kroki stawiali Maciej Pisuk, Maciej Nabrdalik, Jan Brykczyński, Adam Tuchliński czy Damian Chrobak.
Od dziesięciu lat funkcję Kurator Galerii Obok ZPAF pełni nieprzerwanie Anna Wolska.
W dorobku Galerii znajduje się ponad sto wystaw, w tym kilka zbiorowych.
Z okazji rocznicy działalności Galerii w bieżącym roku przewidziane są wyjątkowe wystawy,
które mają uświetnić jubileusz. Wśród zaproszonych gości – autorów znajdą się m. in: Andrzej Bogacz, prof. Waldemar Jama czy dyrektor Symfonii Varsovia – Janusz Marynowski.

Autorska Galeria Fotografii „Czas podróży”, ul. Piłsudskiego 19, Częstochowa, 
(naprzeciwko Dworca PKP) styczeń – kwiecień 2016, 
galeria czynna codziennie 10:00-18:00, w soboty do 14:00, w niedziele i święta nieczynna.

Ansel Adams– jeden z dawnych mistrzów fotografii, twórca amerykańskiej fotografii krajoznawczej i krajobrazowej otworzył oczy świata na piękno natury USA. Szczególnie w jego ukochanym Parku Narodowym Yosemite rozpościerającym się w górach Sierra Nevada w Kalifornii.
Jego życie odmienił w młodości prezent w postaci aparatu fotograficznego i wycieczki do Yosemite. Adams tak to wspominał: Pewnego jasnego poranka ruszyliśmy szeroką, zakurzoną, wyboistą drogą otwartym autobusem w górę – zagłębiając się w zielony wąwóz Yosemite. Pierwsze wrażenie doliny… to była kulminacja doznań tak intensywna, że aż prawie bolesna. Od tego dnia w 1916 roku moje życie nabrało kolorów i energii dzięki wielkiemu darowi Ziemi w górach Sierra.
Nie tylko fotografie dawnych mistrzów stanowią inspirację ale też ich słowa, ich przemyślenia.
Fotografia tak jak inne gatunki sztuki jest materią subiektywną. Również fotografia krajobrazowa, wydawałoby się tak oczywista, gdy patrzymy na to, co nas otacza.
Lecz właśnie Ansel Adams skłania nas do postrzegania krajobrazu w odmienny sposób: Odbiór obrazu natury przez artystę jest emocjonalny. Fotografowana „sceneria” jest czymś, co nie przemawia do mnie, ponieważ jest ona zwykle dwuwymiarowa. I niewątpliwie spontaniczny, emocjonalny czynnik odgrywa tu kluczową rolę.
Park Narodowy Yosemite wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO został założony w 1890 roku. Wciąż zachwyca granitowymi masywami, imponującymi wodospadami, krystalicznymi potokami i gigantycznymi sekwojami. Ten unikalny spektakl natury nieustannie inspiruje. Inspiruje obrazami natury ale też fotografiami i słowami jego największego rzecznika – Ansela Adamsa.
I warto poddać się tym inspiracjom natury wsłuchując się w fotografie mistrza Adamsa…
Krzysztof Muskalski

Fotografie wykonano sprzętem: Olympus OM-D E-M5, Zuiko 14-150, Zuiko 12-40, Zuiko 45
Więcej o autorze i jego autorskiej galerii na stronie www.muskalski.pl/foto

Dolnośląskie Centrum Fotografii "Domek Romański" Galeria Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu 
Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, pl. bpa Nankiera 8, Wrocław 
„Dualizm fotografii 2015” - wernisaż we wtorek 12 lutego o godz. 18:00, ekspozycja do 12 marca 2016 
Kurator wystawy: Stanisław Kulawiak, Kierownik artystyczny galerii: Jan Bortkiewicz

Autorzy: Ewa Andrzejewska, Jan Bortkiewicz, Czesław Chwiszczuk, Zdzisław Dados, Sławoj Dubiel, Andrzej Dudek-Dürer, Alek Figura, Tomasz Fronckiewicz, Barbara Górniak, Waldemar Grzelak, Zenon Harasym, Roman Hlawacz, Daria Ilow, Paweł Janczaruk, Ryszard Kopczyński, Krzysztof Kowalski, Krzysztof Kuczyński, Stanisław Kulawiak, Jacek Lalak, Adam Lesisz, Marek Liksztet, Jarosław Majcher, Ewa Martyniszyn, Marek Maruszak, Janusz Moniatowicz, Janusz Musiał, Piotr Maciej Nowak, Wacław Ropiecki, Andrzej Rutyna, Krzysztof Saj, Alina Ścibor, Maciej Stawiński, Jerzy Wiklendt, Iwona Wojtycza-Fronckiewicz, Wojciech Zawadzki, Waldemar Zieliński

Kliknij w obrazek powyżej, by zobaczyć pełny katalog wystawy

Zagadnienie istnienia opiera się w myśli wielu filozofów na koncepcji dualizmu dwóch przeciwstawnych, ale uzupełniających się sił, które współistnieją w ruchu ciągłej przemiany. Te dwie substancje tworzą istotę wszechświata. Filozofia chińska nazwała je siłami yin i yang, pierwotnymi bytami, których relacje odnaleźć można w całym wszechświecie. Rozgraniczenie tych przeciwieństw jest niemożliwe, ponieważ ekstremalne skrajności przekształcają się w swoje przeciwieństwa. Ze wspólnej egzystencji przeciwieństw, w wyniku oddziaływania na siebie yin i yang powstaje w świecie natury wszystko: materia i duch, życie i śmierć, biel i czerń, dobro i zło, światło i cień.
Pojęcie dualizmu wpisane jest w istotę fotografii. Kreują ją światło i cień. Ponieważ charakter substancji światła opiera się na dualizmie korpuskularno-falowym, w samej swojej zasadzie fotografia jest dualistyczna. Najpierw powstaje negatyw, a z niego - właściwy obraz. Czarno-biała jest struktura zarówno negatywu, jak i pozytywu. Od momentu pojawienia się w fotografii koloru także i w tej kategorii rozwój fotografii następuje dwutorowo.
Dwoista jest zależność od mechanicznej kamery ze spontanicznością kreacji. Współcześnie istnieją równolegle dwa sposoby uzyskania obrazu. Pierwszy to fotografia klasyczna, w której twórcy posługują się negatywem, a główną rolę w procesie powstania odbitki odgrywają procesy fotochemiczne.
W fotografii cyfrowej obecność negatywu na kliszy zastąpił obraz digitalny, który funkcjonuje na nośniku cyfrowym, natomiast alchemia fotograficzna coraz częściej wypierana jest przez umiejętności posługiwania się komponentami rzeczywistości wirtualnej.
Wystawa Dualizm fotografii wszystkie wymienione kategorie zawiera. Pokazuje różnorodność postaw i zagadnień formalnych, które bez wyjątku służą do próby opisania świata za pomocą fotografii.
Wielka rozmaitość stanowisk i światopoglądów wynika oczywiście ze spotkania ukształtowanych osobowości artystycznych, które wyznają pewne fotograficzne zasady i pozostają im wierne.
Joanna Mielech– fragment tekstu do katalogu wystawy

Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, „Dom pod Królami”, ul. Hipoteczna 2, Warszawa 
W poniedziałek 1 lutego 2016 o godz. 17:00, spotkanie na temat: 
Droit de suite – wynagrodzenie twórcy z tytułu odsprzedaży egzemplarza utworu 
Poprowadzi mecenas Anna Biernacka. Wstęp wolny.

Poniedziałki pod Królami to cykl spotkań z prawnikami i ekspertami Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
W każdy pierwszy poniedziałek miesiąca organizatorzy zapraszają na kolejne.

Droit de suite – wynagrodzenie twórcy z tytułu odsprzedaży egzemplarza utworu
Twórca ma prawo do wynagrodzenia z tytułu zawodowej odsprzedaży egzemplarza oryginalnego utworu plastycznego, fotograficznego, rękopisu utworu literackiego lub muzycznego.
Jaka jest wysokość tego wynagrodzenia?
Czy każdy twórca ma do niego prawo?
Czy o wynagrodzenie z tytułu odsprzedaży mogą starać się również spadkobiercy?
Kto obowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia?
Temat omówi mecenas Anna Biernacka - specjalistka z zakresu prawa autorskiego.