Galeria Piwniczka w Domku Ogrodnika
filii Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Radzymin, ul. 11 Listopada 4
Wernisaż w sobotę 26 kwietnia o godz. 18:00, ekspozycja do 25 maja 2025
Wystawa czynna od wtorku do niedzieli w godz. 12:00 - 19:00
Agata Rząsowska-Grabicka
Prowadzi własną firmę fotograficzną „Strefa Dobrych Zdjęć”. Przez kilka lat była związana z branżą reklamową jako właścicielka agencji. Działa jako fotografka na rzecz organizacji non-profit. Promuje twórczość innych artystów – zarówno poprzez autorską rubrykę w lokalnej gazecie, oraz jako pomysłodawczyni i organizatorka wydarzeń plenerowych.
Uczestniczyła w zajęciach Akademii Otwartej przy warszawskiej ASP na kierunkach grafika i fotografia. Obecnie jest słuchaczką roku dyplomowego Studium Fotografii ZPAF.
Jej twórcze zainteresowania koncentrują się na poszukiwaniach na styku fotografii i innych dziedzin sztuki, takich jak grafika warsztatowa. Eksploruje świat fotografii trójwymiarowej oraz techniki alternatywne i szlachetne, które wykorzystuje do przetwarzania obrazu. Świadomie dobiera środki wyrazu do tematów, które porusza. Interesuje ją człowiek w różnych aspektach – od społecznych, przez relacje z naturą, po indywidualne przeżycia wewnętrzne.
Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Część prezentowanych prac tworzy jej dyplom, który ma zamiar bronić w październiku bieżącego roku.
Wystawa Stany przejściowe to zbiór czterech cykli: 12 Wstydów Powszechnych, Eden, Wielki Wybuch i Emocje Nienazwane. Choć każdy z nich porusza inne aspekty ludzkiego doświadczenia, wszystkie łączy wspólny mianownik – emocje i relacje, które nieustannie się zmieniają. To, co dziś wydaje się trwałe, jutro może ulec rozpadowi lub przekształcić się w coś nowego. Emocje nie są stałe – pojawiają się, intensyfikują, zanikają, czasem pozostawiając po sobie ślad, a czasem nie.
Poprzez moje prace eksploruję te momenty przejścia – chwile, w których coś się rodzi, dojrzewa lub rozpada. 12 Wstydów Powszechnych dotyka emocji skrywanych, trudnych do publicznego wypowiedzenia. Eden opowiada o relacjach między kobietą a mężczyzną – ich bliskości, napięciach i przemianach. Wielki Wybuch to metafora przełomowych momentów – początków i destrukcji, które prowadzą do nowego porządku. Emocje Nienazwane koncentrują się na tym, co czasem wymyka się jednoznacznym określeniom.
Tworząc cykle, sięgałam zarówno po fotografię, jak i różne techniki graficzne. Łączenie tych mediów pozwoliło mi poszerzyć środki wyrazu i ukazać emocje w sposób wielowymiarowy – nie tylko poprzez obrazy, ale również poprzez strukturę, fakturę i warstwowość. Eksperymentując z formą, poszukiwałam sposobów na uchwycenie tego, co ulotne i jednocześnie głęboko ludzkie.
Stany Przejściowe to opowieść o nieuchronnej zmienności – zarówno w nas samych, jak i w naszych relacjach z innymi. To zaproszenie do refleksji nad tym, jak emocje kształtują naszą rzeczywistość i jak my sami podlegamy ich nieustannemu wpływowi.
Prezentowane cykle:
➤12 Wstydów Powszechnych
Wstyd postrzegam jako stan ograniczający, odbierający radość oraz krępujący chęć działania. Jego symbolem stał się sznurek, który pojawia się w pracach w formie monotypii.
Projekt jest w pewien sposób formą terapii dla osób biorących w nim udział. Wypowiedzenie na głos tego, co jest dla nich źródłem wstydu, i jednoczesne pokazanie swojej twarzy to pierwszy krok do oswojenia, a może nawet pokonania tego uczucia. To również sygnał dla odbiorców: Zobacz, jakie różne rzeczy budzą wstyd u innych. Jak bardzo się różnimy..., albo jacy jesteśmy podobni. To także zaproszenie do refleksji: Czy ja bym się tego wstydził? Dlaczego ktoś odczuwa wstyd wobec czegoś, co dla mnie jest zupełnie normalne? To czego się wstydzę nie jest dziwne, inni mają podobnie.
Spotkania z uczestnikami przebiegały według określonego schematu – po rozmowie o ich wstydzie prosiłam, by skupili na nim swoje myśli. W tym właśnie momencie naciskałam spust migawki. Chciałam uchwycić autentyczne emocje i mowę ciała. Jak się okazało, postawa człowieka, który przywołuje myśli o swoim wstydzie, często ma pewne wspólne, uniwersalne cechy.
Każda praca składa się z dwóch warstw. Pierwsza – tło, na którym za pomocą monotypii naniesiony został sznurek symbolizujący skrępowanie wstydem, oraz tekst. Druga warstwa to portret przeniesiony na japońską bibułkę za pomocą transferu anastatycznego. Ta cienka, półprzezroczysta warstwa symbolicznie skrywa to, co znajduje się pod nią – ale nie jest w stanie tego całkowicie ukryć.
Projekt dyplomowy w Studium Fotografii ZPAF (promotorka - Paulina Mazurek-Tokarz)
Technika: Fotografia cyfrowa, transfer anastatyczny, monotypia, 2025
➤Eden - to artystyczna interpretacja biblijnej opowieści o stworzeniu pierwszych ludzi i ich upadku.
Każda scena jest zaaranżowana w akwarium i zalana wodą, co tworzy, oniryczny efekt wizualny. Woda jako medium dodaje zdjęciom dodatkowej warstwy symboliki - płynność, czystość, ale i możliwość zatopienia czy odrodzenia, co koresponduje z tematem grzechu pierworodnego i odkupienia. Akwarium, ograniczona przestrzeń, w której odbywa się cały spektakl, może być interpretowane jako zamknięty raj, z którego bohaterowie zostają wypędzeni.
Projekt nie tylko odnosi się do biblijnej narracji, ale również eksploruje głębsze tematy związane z ludzką naturą, emocjami oraz etapami w związkach międzyludzkich. Relacje są ukazane w sposób, który pozwala widzowi dostrzec ich uniwersalność i ponadczasowość.
Technika: Fotografia cyfrowa, wydruk pigmentowy, 2024
➤Wielki Wybuch - Według dominującej teorii Wielki Wybuch był początkiem naszego wszechświata, układu słonecznego, wschodów i zachodów słońca. To symbol początku, narodzin i ewolucji.
Jednak Wielki Wybuch to nie tylko proces tworzenia, ale również rozpadu - zarówno kreacji jak i destrukcji. Analogia do gwałtownych emocji zachodzących w człowieku, mogących doprowadzić do rozsypania na metaforyczne części jak i do zdolności dobudowy oraz tworzenia nowego na bolesnych doświadczeniach.
Technika: Fotografia cyfrowa, transfer anastatyczny, wydruk pigmentowy, 2024
➤ Emocje Nienazwane– to pięć portretów i pięć różnych emocji. Ale jakich? Czy zawsze potrafimy precyzyjnie określić to, co w danym momencie czujemy? Czy bez trudu odróżniamy smutek od złości, wstyd od poczucia winy? A może te emocje mogą współistnieć, przenikać się, zacierać swoje granice? Cykl zachęca do refleksji nad tym, jak odczuwamy i interpretujemy emocje – zarówno u siebie, jak i u innych. Portrety ukazują nieoczywiste stany emocjonalne wyrażone przez modelkę, a dodatkowe elementy w ramach mogą zarówno ułatwiać, jak i utrudniać ich odczytanie. To zaproszenie do zatrzymania się i zadania sobie pytania: co tak naprawdę czuję?
Technika: Fotografia cyfrowa, wydruk pigmentowy, asamblaż, 2023