Młodzieżowy Dom Kultury im. Janusza Korczaka w Chodzieży, ul. S. Staszica 17A
Wernisaż we wtorek 2 sierpnia o godz. 17:00, ekspozycja do 16 września 2022
Kuratorzy: Jolanta Rycerska, Piotr Spek
Autorzy: Artur Dziwirek, Adam Fleks, Andrzej Grudzień, Max Kania, Antoni Kreis, Zdzisław Orłowski, Maciej Pasieka, Michał Pietrzak, Maciej Plewiński, Zbigniew Podsiadło, Jolanta Rycerska, Piotr Spek, Piotr Targosz, Danuta Węgiel.
Założenia projektu:
Zmiany cywilizacyjne jakie zachodziły w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej od lat 50-tych do późnych lat 80-tych wydawały się tworzyć świat pełen możliwości, nieograniczony w pomysłach rozwoju. Powoli staliśmy się Globalną Wioską, w której podwórko „sąsiada zza oceanu” stało się łudząco podobne do naszego. Globalny rozwój tworzył niestety także globalne spustoszenie poprzez potrzebę pozyskania, posiadania, „bycia w klubie”. Kraje bloku wschodniego to „bycie” rozpoczęły na przełomie lat 90-tych
– wkroczyły w ustalone tory cywilizacji zachodu pozyskując z niej wszystko bez wyjątku. Niespodziewanie pod koniec lat 80-tych ktoś krzyknął – „Punkt zwrotny – paradygmat cywilizacji musi się zmienić bo dążymy do samozagłady” (Fritjof Capra „Punkt Zwrotny„, 1982). Globalne „być” zaczęło być postrzegane jako globalne problemy w każdym z obszarów „bycia”. Globalne „być” zaczęło uwierać i przypominać nam, że właśnie wjeżdżamy do tunelu, na końcu którego nic nie ma – bo po prostu zbraknie nam tlenu do „bycia“.
Po niemal 40 latach od tego okrzyku wydaje się, że nie jesteśmy mądrzejsi, brniemy z różną prędkością do wylotu z tunelu braku świadomości zmian i percepcji zachodzących zjawisk w naszym otoczeniu. Warto na chwile zatrzymać się w tym szaleństwie, wziąć oddech i zastanowić się nad postawionym wtedy pytaniami: czy jesteśmy faktycznie świadkami postępującego kryzysu cywilizacji, w którą tak wielu wierzyło i wierzy? czy jesteśmy świadkami początków końca, czy może to początki nowego świata opartego o nowych Kartezjuszów, Platonów i Newtonów opisujących rzeczywistość i ustanawiających ją po nowemu? A może to jest po prostu normalne i nie ma się czym przejmować?
Piotr Spek
Każdy z zaproszonych autorów przygotował monochromatyczny zestaw dwóch fotografii w formacie 25x25 cm. Taka forma wypowiedzi ograniczała i dyscyplinowała autorów formalnie i ilościowo, zmuszając nas jednocześnie do stworzenia prac nie tylko odpowiadających na zadany temat, ale również korespondujących ze sobą wewnętrznie. Zgodnie z założeniami powstał materiał różnorodny zarówno pod względem sposobu problematyzowania zadanego tematu, jak i sposobu budowania wewnętrznego napięcia pomiędzy fotografiami budującymi dyptyk. Pracując nad projektem byliśmy w bardzo szczególnym czasie. Trwająca od ponad roku epidemia, paraliż dotychczas znanego nam świata, mocowanie się z lękami, chorobą wielu z nas i naszych bliskich, próbami odzyskania wewnętrznego spokoju - to wszystko owocowało pogłębionym namysłem nad egzystencją w tych czasach i znalazło odbicie w powstałych fotografiach. Wszystkie są symbolicznymi skrótami myślowymi, czasem wprost obrazującymi emocje autorów, a czasem pośrednio odsyłającymi do głębszych interpretacji - namysłu nad czasem, przemijaniem, próbami zalezienia / pokazania miejsc znaczących w osobistej perspektywie. Każdy z autorów dotknął tego obszaru inaczej, zapraszamy do interpretacji propozycji tworzących wystawę.
Jolanta Rycerska