Galeria ZPAF / zpafgallery, ul. św. Tomasza 24, Kraków
Organizator: Okręg Krakowski ZPAF. Partner: AntypodyTeam
Wernisaż w czwartek 21 kwietnia, godz. 18:00, ekspozycja do 21 maja 2022
Kuratorzy galerii: Maciej Plewiński, Danuta Węgiel
Galeria otwarta od środy do soboty w godz. 14:00 – 18:00
„Kroniki samochodowe” Wacława Nowackiego prezentowane w krakowskiej Galerii ZPAF to zapis codzienności kierowcy ciężarówki, obrazów z drogi, powstałych z dala od wielkomiejskiej przestrzeni i bliskości ludzkich postaci. Sąsiadują tu ze sobą fotografie farmy nowoczesnych wiatraków, może ostatniego promu na rzece, krzyży przydrożnych, składów budowlanych i pustki autostrad. Przed sobą mamy współczesny krajobraz Polski, ale dokumentalny walor obrazów idzie tu w parze z głęboką interpretacją osobistą. Wpływa na to strona formalna obrazu, jego monochromatyczność i zastosowana metoda budowania fotografii, która ujarzmia rzeczywistość.
Prezentowane fragmenty otocznia sprowadzone zostają do kształtu zamkniętego kwadratu, doskonałej figury matematycznej. Autor ze swojego pierwotnego i naturalnego ograniczenia, który wynikał z obramowania okna ciężarówki uczynił wartość podstawową i powtórzył ów zabieg bardzo świadomie przy fotografiach z „paki” czyli wnętrza. Ograniczenie autora przenosi się na ograniczenie widza i intensyfikuje doznanie krajobrazu. Fotografie Wacława Nowackiego, precyzyjnie zakomponowane, punktowo zatrzymujące obraz codzienności, z autorską refleksją nad współczesną przestrzenią naszego „zamieszkania”, zapraszają do medytacji.
Danuta Węgiel
Codzienność, którą widzę, z czasem przestaje wywierać na mnie jakikolwiek wpływ. Przyzwyczajam się do obecności ludzi i krajobrazów. Nie widzę różnicy, która poda mi zastrzyk nowości. Mój umysł zatopiony w myślach, nie ma ochoty podziwiać piękna „czerwonej truskawki na krzaku„ zmagając się z otaczającą rzeczywistością. Z tej prawidłowości zdaję sobie sprawę dopiero po opuszczeniu domu - w wędrówce. Coś innego wkracza w moją przestrzeń i zauważam obrazy. Jako kierowca samochodu ciężarowego oglądam świat przez okno. Ta perspektywa wyzwala we mnie potrzebę zmierzenia się z estetyczną codziennością. Postanawiam poszukać tego o czym zapomniałem i na co przestałem patrzeć. Poszukać znaków piękna w szarości, kolorów w nieoczekiwanych zaułkach czy przestrzeni w ciasnocie. Staję się niewolnikiem okna, które poprzez sztucznie ustalone ograniczenie kompozycji, wyzwala moje patrzenie. Wtedy rzeczywistość wraca do mnie z niespotykaną dotąd siłą.
Nie patrzę tylko widzę.
Wacław Nowacki
Urodziłem się w roku 1972 w Jarosławiu. Pierwszy aparat jaki zobaczyłem, CERTO, był małym plastikowym automatem, który zrobił sporo zdjęć mojej rodzinie. Wywoływanie filmu pierwszy raz widziałem u fotografa, który swój zakład miał w kuchni drewnianej chałupy a filmy płukał w metalowej miednicy przeganiając biegające wokoło kury. Pierwsze zdjęcie zrobiłem, ZORKI 10, rodzicom na plaży w takim wiklinowym koszu. Potem była przerwa, ZENIT, kręcenie filmów na weselach i znowu przerwa aż zrozumiałem, że fotografia będzie na stałe obecna w moim życiu. Dzięki wystawom jakie zrobiłem dla fotografów w Galerii OPe w klasztorze Dominikanów w Rzeszowie bardzo mocno poczułem obecność fotografii w moim życiu. W roku 2013 wpadłem na pomysł GO, fotografowania faktury tego po czym chodzimy, który stał się projektem długoterminowym. W 2016 wspólnie z Maciejem Majewskim, grafikiem i malarzem przygotowałem wystawę poświęconą Australii, rozpoczynając tym samym działalność grupy AntypodyTeam. Kolejnym projektem w ramach grupy była "Sztuka wiosłowania" a potem GOMARS, w których wykorzystałem zdjęcia GO.
Kilka lat temu udało mi się zostać fotografem w gazecie NOWINY - części Polska Press. Cieszyłem się jak dziecko trzymając w ręku moją legitymację prasową. Wreszcie postanowiłem spełnić jeszcze jedno marzenie i zostać członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Rada Artystyczna podzieliła mój entuzjazm i rozpoczął się kolejny rozdział w moim życiu. W mojej twórczości najbardziej inspirują mnie ograniczenia. Obojętnie czy są to ograniczenia sprzętowe, czasowe czy kompozycyjne. Dzięki nim odblokowuję nowe obszary wyobraźni. Fascynuje mnie ta walka z przeciwnościami. Tak było w GO, gdzie ograniczeniem jest forma zdjęcia, czas przejścia i dostępna faktura. Tak jest w "Kronikach samochodowych", zwłaszcza w zdjęciach "z paki", gdzie wszystko determinuje samochód ciężarowy, czas, droga, wolna przestrzeń, bezpieczeństwo i wreszcie dostępność motywów do zrealizowania. Tak było w "Antypody", gdzie rządził kwadrat i "Pocztówkach z Polski“, które komponowane były do panoramy 5 cm x 15 cm na kartce pocztowej.