Galeria Muzeum S. Staszica, ul. Browarna 18, Piła
Rozpoczęcie cyklu spotkań z historykiem sztuki dr Witoldem Kanickim,
otwarcie wystawy fotografii „Mieszkańcy Piły”, inne wydarzenia w Muzeum…
od czwartku 16 do soboty 18 maja 2019. Kurator galerii: Wojciech Beszterda
Cykl spotkań w Muzeum S. Staszica - maj i czerwiec 2019
Witold Kanicki - Co z tą sztuką? Wykłady o współczesnej twórczości
Cykl spotkań popularyzatorskich „Co z tą sztuką” skupia się na newralgicznych punktach współczesnej sztuki. Kolejne wykłady dotyczą tak ważnych zagadnień, jak na przykład kwestie cenzury i kontrowersji, oryginalności i powtórzenia, abstrakcji i figuracji, czy współpracy artysty z przyrodą. W trakcie prezentacji pojawią się również odniesienia do sztuki dawnej i jej wpływu, związku i różnicy z najbardziej bieżącymi tendencjami w kulturze.
czwartek, 16 maja 2019, godz. 18:00
1. "Czy to jest sztuka? Przekroczenia, kontrowersje i cenzura w sztuce współczesnej”
Choć wielu osobom współczesna sztuka kojarzy się z radykalnymi postawami, budzącymi często społeczne protesty, to jednak na tle całej twórczości wypadki cenzurowania i przekroczeń należą do rzadkości. Wydaje się też, że szczyt swoistej drażliwości społecznej przypadł na lata 90. ubiegłego stulecia.
Mimo że sztuka najnowsza stara się często omijać wątki polityczne, to kwestie kontrowersji wydają się wciąż aktualne. Strategie wzbudzania kontrowersji wykorzystywane są zresztą nie tylko w sztuce, ale i w reklamie czy też w innych płaszczyznach wizualnej kultury. Z tego powodu zadaniem wykładu będzie prześledzenie kontrowersyjnych przypadków w sztuce współczesnej, zdefiniowanie mechanizmu wywoływania kontrowersji i cenzury, czy też określenie granic sztuki. Ponadto temat obejmie granice wolności słowa, politycznej poprawności i wątek mowy nienawiści.
czwartek, 30 maja 2019, godz. 18:00
2. "Czy warto być oryginalnym? Powtórzenia, kopie, cytaty i pastisze w sztuce współczesnej”
W powszechnym mniemaniu artysta musi być oryginalny, stworzyć coś nowego i wyjątkowego. W sztuce współczesnej zdarzają się jednak często sytuacje oczywistego kopiowania, naśladowania i reprodukowania innych prac. Choć taka aktywność kojarzy się z plagiatem, to jednak nie bez przyczyny powtórzenia znalazły się w obszarze zainteresowań krytyków i historyków fotografii. Z tej też przyczyny zadaniem wykładu będzie namysł nad pojęciem oryginalności i autentyczności dzieła sztuki i postawy artystycznej.
Walcząc z nowością, artyści współcześni często przełamywali kolejne granice tego, co wartościuje się w kulturze. Okazuje się też, że nawet kopiując można być oryginalnym.
czwartek, 13 czerwca 2019, godz. 18:00
3. "Co to w ogóle przedstawia? Radykalna abstrakcja w sztuce współczesnej”
Czy można być malarzem jednolicie zamalowując całą powierzchnię płótna jedną barwą? Czy można być fotografem, który na wystawach pokazuje puste białe kartki papieru fotograficznego? Temat monochromu, o którym tutaj mowa okazuje się ważny dla całej twórczości artystycznej XX wieku. Nawet współcześni twórcy, tacy jak na przykład Anish Kapoor ulegają magnetyzmowi jednobarwnych dzieł.
czwartek, 27 czerwca, godz. 18:00
4. "Czy artysta od/tworzy naturę? Biologiczne wątki w sztuce współczesnej”
Sztuka współczesna często zwraca się w stronę natury. Jednakże relacja artysty z przyrodą wygląda obecnie zupełnie inaczej, niż miało to miejsce w poprzednich stuleciach. Możliwości nauki pozwalają im bowiem na kreację nowej, nieznanej dotąd natury. Ingerując w genetykę artyści zmieniają estetykę świata. Także proces odtwarzania i naśladowania natury, umożliwiony za pomocą środków mechanicznej rejestracji (fotografii, filmu, skanowania) zmienił relację pomiędzy sztuką a rzeczywistością. Z tego powodu biologiczne wątki stają się jednym z najmocniej eksplorowanych tematów w dziełach wykonywanych przy pomocy różnych mediów.
Witold Kanicki (ur. 1979) – doktor historii sztuki, adiunkt na Wydziale Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, wykładowca w Zürcher Hochschule der Künste w Zurychu oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii. W latach 2010–2012 był kuratorem Galerii Fotografii Pf w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu. Niezależny krytyk i kurator. Autor kilkudziesięciu tekstów o sztuce i fotografii, opublikowanych m.in. na łamach „Kwartalnika Fotografia”, „Artluka”, „Exitu”. Współautor albumu Anastazy B. Wiśniewski - przystanek na żądanie (wyd. Muzeum Staszica w Pile, 2015). Jego książka pt. Ujemny biegun fotografii: negatywowe obrazy w sztuce nowoczesnej ukazała się nakładem wydawnictwa Słowo/obraz terytoria w grudniu 2016 roku. Jest Ślązakiem mieszkającym w Poznaniu i członkiem honorowym ZPAF.
Mieszkańcy Piły A. D. 2018 wystawa fotografii studentów
Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego
w Galerii Muzeum Stanisława Staszica przy ul. Browarnej 18 w Pile
Otwarcie w piątek 17 maja o godz. 18:00, ekspozycja do 30 czerwca 2018
Współorganizatorzy:
Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW,
Muzeum Stanisława Staszica w Pile
Kuratorzy: Wojciech Beszterda, Andrzej Zygmuntowicz, Paweł Żak
(...) Pojawienie się na koniec XIX wieku i upowszechnienie lekkich aparatów i błon fotograficznych na celuloidzie ułatwiło pracę fotografów. Podobnie wprowadzenie maszyn drukujących fotografie pozwoliło na zaistnienie prasy ilustrowanej zdjęciami. Fotografia stała się powszechna nie tylko w wymiarze wykonawczym ale także jako informacja wizualna w masowych nakładach prasowych. Dokumentacje i fotoreportaże na stałe zagościły na łamach gazet. Obok zaspokajania potrzeb prasy pojawił się nurt tworzenia odrębnych zbiorów analizujących życie społeczne i kulturę codzienności, którego autorami byli wybitni i uparci fotografowie. W Stanach Zjednoczonych Edward S. Curtis przez kilkanaście lat fotografował społeczność indiańską żyjącą w USA poczynając od granicy z Meksykiem przez całe zachodnie wybrzeże po Alaskę. W Niemczech August Sander, fotograf prowadzący klasyczny zakład rzemieślniczy, postanowił przedstawić społeczeństwo skrajnie zmieniającego się kraju. Zaczął w epoce Hohenzollernów, cesarzy Niemiec, kontynuował prace w powojennej republice weimarskiej lat 20-tych i 30-tych a kończył gdy naziści doszli do władzy. W jego cyklu portretowym są ujęci przedstawiciele wszystkich grup społecznych i zawodów. To najpełniejsza panorama jednego społeczeństwa, zrobiona w czasie jego znaczących przemian. W Polsce podobną próbę podjęła Zofia Rydet, która objechała kraj od południowej granicy do brzegu morskiego i fotografowała ludzi w ich domach. Dzięki jej uporowi i umiejętności dogadywania się z bohaterami zdjęć, otrzymaliśmy szerokie spojrzenie na społeczeństwo czasu europeizacji Polski pod koniec lat 1970tych.
Zainspirowani opisanymi tu projektami studenci Wydziału Dziennikarstwa UW, będąc na plenerze w Pile, podjęli się realizacji, na szybko, zbioru portretów ukazujących obecnych mieszkańców miasta. To fotografia dokumentalna tego, co jest dziś a więc kto mieszka w Pile, jak wygląda, jak się ubiera, czesze, z jaką swobodą pozuje do zdjęć, co mówi wiele o jego otwartości lub jej braku. Na zdjęciach powstających w bardzo krótkim czasie zapisano materialność współczesności. Jak wiele historycznych fotografii, tak i te powstałe w maju 2018 zawierają informacje, na które zazwyczaj nie zwracamy uwagi a mówiące o kulturze tego czasu. Wystarczy spojrzeć ilu mężczyzn jest w garniturach a kobiet w sukienkach by zobaczyć jak rozluźniły się obyczaje i jak następuje upodobnienie strojów kobiet i mężczyzn. To pierwszy z brzegu przykład notowania przez fotografię stanów kultury materialnej obecnego czasu. Mimo krótkiego okresu realizacji zdjęć powstał obfity materiał. Na wystawę składa się tylko część powstałych fotografii, zawierających jednak wystarczającą ilość informacji o mieszkańcach Piły, a przez nich szerzej o wyglądzie i indywidualnej kulturze materialnej mieszkańców miasta średniej wielkości w kraju Unii Europejskiej. To zbiór istotny nie tylko dla bohaterów zdjęć ale także dla przyszłych socjologów i antropologów kultury.
Andrzej Zygmuntowicz (fragment tekstu z katalogu wystawy, maj 2019)